25 de xullo de Galicia, 26 de outubro de Austria

La Voz de Galicia, sobre as 13:03 horas do día 25 de xullo comunicábanos a invocación realizada polo Presidente do parlamento galego ao Apóstolo, con estas palabras: 

“A corrupción, a inmigración e a violencia de xénero centran a Ofrenda ao Apóstolo. O presidente do Parlamento, Miguel Santalices, mostra a súa preocupación polos incendios e a crise demográfica. O presidente do Parlamento exerceu de  oferente no tradicional acto do Día de Santiago que se celebra cada 25 de xullo e que ten lugar na catedral desde hai 450 anos.

 

Na invocación, Miguel Ángel Santalices revisou os principais problemas que axexan á sociedade e admitiu que a clase política cometeu erros «como os casos de corrupción», e por iso considerou imprescindible pedir desculpas.  Tamén abordou outras cuestións como a presión demográfica que, dixo, debe de ser «unha aldrabada nas nosas conciencias» e da que hai que afastar calquera radicalismo para traballar co consenso para que compense a grave crise demográfica, e mostrou preocupación pola evolución da violencia de xénero. Ademais de lembrar ás vítimas de  Angrois e do terrorismo, o presidente da Cámara declarou como «inescusable» facer fronte contra os delincuentes forestais e pediu ao Apóstolo para que  interceda polos máis novos e os maiores”. Aquí termina a Ofrenda ao Apóstolo publicada por La Voz de Galicia.  

 

Fronte á Corrupción: Desculpas;  Fronte á inmigración: Todos para Galicia; Sobre o futuro dos  mozos,  50% no paro, salarios baixos, precariedade laboral,  e sobre a realidade dos  maiores, 15 % en paro, salarios  mileuristas e precariedade laboral: Rezar.

 

Desde  a soberana e democrática Austria, maioritariamente católica,  chégannos todos os días noticias de que as prioridades dos representantes elixidos polos  austriacos nas últimas eleccións son as contrarias ás expostas polo Presidente do Parlamento galego. Unha mostra da riqueza política e diversidade cultural da Europa democrática no ano 2018. Castigo fronte á corrupción,  freo á inmigración e prioridade para os  austriacos novos e parados. 

 

A segunda noticia destacable do 25 de xullo por toda a prensa galega foi  a división dos partidos nacionalistas. A prensa informaba dos actos, manifestacións de todos os partidos, nacionalistas ou non, salvo de dous: Cidadáns e Compromiso por Galicia. Descoñecemos as actividades políticas que o Partido Cidadáns tiña programado o día 25 de xullo. Compromiso por Galicia, xa anunciara que baixo o lema  25- xullo. Día nacional de Galicia. “É tempo de Galicia”, ían realizar diferentes actos culturais e políticos coa presenza   do  PDeCAT,  dona  Montserrat  Candini (alcaldesa de  Calella), e do  PNV,  don Andoni  Ortuzar Arruabarrena, Presidente do Euskadi  Buru  Batzar e   alderdiburu ou Presidente do partido PNV. Don Jordi  Xuclà, Portavoz  do Grupo Mixto non Congreso dos  Deputados,  tiña confirmada a súa asistencia, pero dada a convocatoria  urxente para o mesmo día  25 por parte dá Comisión de Segredos  Oficiais, con presenza do Director do CNI para tratar a cuestión das gravacións realizadas á señora  Corinna  Larsen, desculpou a súa asistencia.  Por parte da dirección de Compromiso participarían  o Presidente don  Xoán  Báscuas, dona Milagres Curral ( precandidata a alcaldía de Amoeiro), e  don David  Barbeira ( precandidato a alcaldía de Santa Comba). Silenciar actos coa presenza de persoas tan destacadas na política actual como o Presidente do  PNV e representantes do   PDeCAT non nos parece de recibo. A presenza das  dereitas nacionalistas, protagonistas da actualidade política,  no día do 25 de xullo, tal vez mereza máis difusión.  

 

Tamén debemos destacar os poucos artigos de opinión publicados o día 25 de xullo sobre o Día de Galicia. A excepción é a publicada polo Catedrático don Roberto  L. Branco Valdés  en La Voz de Galicia co título de “O  día de todos, cada un polo seu lado”. Apuntaba o profesor que “É o que ten o patriotismo, cando se converte nunha arma de loita e non nun vínculo de unión: que, en lugar de para xuntar, serve para todo o contrario. Ninguén discute en Francia o profundo simbolismo nacional do 14 de xullo, como plena é a coincidencia en América do Norte: o 4 de xullo é para todos e de todos. Así acontece tamén en Gran Bretaña cos días de San Jorge ou San Patricio, en Italia co 2 de xuño, festa da República ou, máis recentemente, en Alemaña, co 3 de outubro, día da reunificación”.  Critica  “o  capillismo sectario” e afirma que “o que nos iguala é a nosa condición de cidadáns con liberdades e dereitos, a mesma que impide que unha parte dos habitantes de Galicia preténdanse mellores ou máis galegos que o resto polo mero feito de afirmar un patriotismo que se afirma excluíndo aos demais”. A opinión expresada polo profesor don  Roberto Branco é amplamente compartida por moitos  galegos. 

Ao lector que lle interese,  o día Austria, a súa Festa Nacional,  é o  26 de outubro,  que chaman Österreich  Nationalfeiertag. Celébrase cada ano desde 1965, día en que entrou en vigor a neutralidade  austriaca adoptada en 1955 e as últimas potencias ocupantes abandonaron o seu país. É un dos 10 países máis ricos do mundo en termos de PIB  per  cápita, no 2017 42.000 euros, e ocupa o décimo primeiro posto dos países con maior PIB da Unión Europea. O PIB Per  cápita de Galicia en 2017 foi de 22.497€.  

 

O 25 de xullo de 2018 tamén estivo marcada pola  Carta pública que dona Ana Pontón, Portavoz  do BNG  divulgou os  galegos por diferentes medios de prensa.  Co título “Por  unha Galiza con futuro”, afirmaba que: “temos  dereito a gobernarnos a  nós  mesmas e  non precisamos que nos marquen ou  camiño desde  fóra. Somos un  pobo capacitado, adulto,  responsábel, e  ninguén  mellor  ca  nós  vai defender vos  nosos intereses”. Dona Ana Pontón está a efectuar  unha recuperación do BNG, que hai soamente 3 anos, ninguén cría posible. 

 

O Presidente dá Xunta de Galicia tamén publicou o 25 de xullo unha carta co título de “O día da Galicia real e soñada”.  O Presidente de Galicia afirma que: “celebrar ou  noso  autogoberno  é porque a  nosa Autonomía está consolidada,  grazas, en  boa medida,  ao  traballo de  pioneiros como ou  recentemente finado  Xerardo Fernández Albor. Se  louvamos a  unidade  é porque a  unidade esencial  do país  non  é  unha ilusión,  senón algo patente cada día. Se  subliñamos a  liberdade  é porque Galicia forma parte  do coro dás comunidades  máis libres  do mundo. Se  desfrutamos  do  benestar dá  nosa  sociedade, debese a que  construímos entre todos  unha  Comunidade con  servizos públicos eficientes e un  espírito solidario con  poucos  parangóns”.  O Presidente da Xunta goza ao día da data de gran popularidade entre  a opinión pública galega e española. É un feito indiscutible e sobresaliente. Máis se descoñece quen será o seu sucesor á fronte o PP de Galicia, se finalmente renuncia a presentarse ás próximas eleccións autonómicas, ou se antes, por veleidades da democracia e do PP de España, alcanzase a Presidencia do partido da dereita española. O espírito e talante da carta publicada o 25 de xullo “O día da Galicia real e soñada”, mostra unha visión política máis ampla que a do recentemente elixido Presidente do PP de España. E tal vez  tamén podía viaxar un 26 de outubro a Austria.