Carta de Critias a Terámenes (XIX). Listos, intelixentes e espabilados

Explicáronmo e é maxestoso, formidable, admirable! Como facer para que os nosos servos ámennos e se sentan libres? Parece que é imposible pero é posible e real. Na reunión anual de planificación da ideoloxía para o ensino do pobo (por eles chamada RAPINA) expuxéronme o método. Amigo Terámenes, os nosos amigos oligarcas son uns xeniais fillos da grandísima puta!

Carta de Critias a Terámenes (XVIII). Do simple ao complexo, do inferior ao superior

Nesta sesión imos analizar o texto do que vos deron copia. É a pequena obra que sempre estudamos neste seminario ano tras ano, a do pastor J. Stell. As regras son as de sempre: non divulgar, non revelar, non referirse. A dialéctica é o oposto ao noso idealismo e metafísica. Por iso temos que ocultar a dialéctica. Nunca confrontar a dialéctica, nunca! recorrer ás falacias típicas, a ignorancia dominante axúdanos. Procedo a lelo:

Carta de Critias a Terámenes (XVII). Sobre a Dialéctica

... Debemos usalas con habilidade e fanatismo. Coas perniciosas facemos dano, calumniamos aos inimigos. Coas oficiosas obtemos o noso beneficio xa económico xa político. Coas xocosas provocamos a risa e coas piadosas evitamos o sufrimento dos nosos servos. Todas as mentiras, xa perniciosas, oficiosas, xocosas e piadosas deben usarse en conxunto, creando así mentiras ou falacias mixtas. A técnica da mentira é o método máis barato e fácil para ocultar a realidade.

Carta de Critias a Terámenes (XVI). Tantae molis erat

Agradezo a invitación e poder participar neste foro de análise para examinar a situación actual. O tema elixido non podía ser máis actual, explicito e urxente: O Medo Social: situación actual, mantemento e futuro. E é que a situación do noso Réxime Xeneroso está a pasar pola maior de crise desde o noso triunfo na Revolución sobre o noso antecesor o Antigo Réxime. Vou expoñer a miña humilde opinión e das grandes fortunas aquí presentes.

Carta de Critias a Terámenes (XV): Contra os inxenuos e infelices que queren cambiar o mundo

“Estou ata os collóns dos oligarcas catetos que soñan coa explotación total e absoluta do Pobo, son uns infelices que nos van a levar á ruína os moi cabróns. Os románticos, idealistas, soñadores que queren volver a épocas pasadas de explotación do Pobo van levarnos á destrución os moi idiotas.

Carta de Critias a Terámenes (XIV): Sobre as falacias necesarias

Un sabio explícao: A esencia do Político é a dialéctica entre quen manda e obedece, que é público e privado, e quen é amigo e inimigo. No Réxime Xeneroso mandamos os oligarcas, decidimos o que é público e o que é para nós, e os que se opoñen ao noso poder son inimigos.

Carta de Critias a Terámenes (XIII). O crédito da fama.

Amigo Terámenes, as túas observacións son correctas; todo Réxime Xeneroso crea a súa Liga de Delos, asobállaos e aprópiase do seu tesouro.

Carta de Critias a Terámenes (XII). Sobre o bo para uns

Calquera empresa humana sofre traizóns. Mais nas miñas reunións con militares da Republica non saio do meu asombro. Na última conferencia á que asistín dun estratego, polemólogo e xeopolítico, afirmou que a Republica “é un país sometido, humillado, vasallo, e contento porque lle deixan fornicar co veciño ou veciña que el queira segundo se autoperciba mozo, moza, de xénero neutro cisxénero ou o que lle salga a el dos seus cataplines”.