A derradeira leición do mestre

Castelao debuxou “A derradeira lección do mestre” para facer parte do seu álbum “Galicia Mártir”, editado en febreiro de 1937 como denuncia internacional dos crimes da reacción fasciofranquista. No 1945, inspirado no debuxo, pintou o óleo, doado polo rianxeiro ao Centro Ourensán de Bos Aires e propiedade agora do seu sucesor por fusión, o Centro Galicia.

Por X.A. Pérez-Lema | A Coruña | 07/10/2018

A faciana do morto é a do mártir galeguista Alexandre Bóveda. Mais o relato suxire uns rapaces atopando o corpo do seu mestre asasinado. Un relato que non constituía licenza artística ningunha, pois que era común nos primeiros meses da represión deixar guindados nas beiravías das estradas os cadáveres, como medio para impór o terror na poboación galega. Ademáis, foron moitos os mestres asasinados- e moitos máis os represaliados- polo labor de anovamento pedagóxico e concienciación cidadá que estaban a facer nas novas xeracións galegas. Un labor que estaba a pór os alicerces dunha nova Galicia no social, no económico e no cultural que foi abortada pola represión da longa noite de pedra franquista.

Velaí que este cadro signifique a denuncia pública e universal dos asasinatos da represión franquista en Galicia, o que descualifica de vez a interpretación que del fixo Núñez Feijóo canda a súa desembalaxe para expor na Cidade da Cultura. O PP naceu como refundación dunha AP fundada por sete antigos ministros do franquismo e nunca condenou formalmente ao réxime de facto que oprimiu o Estado español tantos anos.

Porén, o presidente rectificou o venres 5, no discurso de apertura da exposición, cando condenou específicamente o crime de Bóveda e denunciou o “totalitarismo dos seus verdugos”. Unha rectificación que disinte por unha soa vez coa nova liña do PP de Casado, ben abeirada á herdanza franquista. Mais o mérito desta rectificación perténcelle á reacción unánime da sociedade civil e das forzas políticas da oposición, que amosaron de vez que Galicia segue a ser sitio distinto.

Remato cunha boa nova. O artista galego Kiko da Silva está a dar cabo estes días á súa reinterpretación, dende o seu avanzado nível técnico e artístico, do debuxo de Castelao de 1937. Unha obra que vai ofrecer nos vindeiros días á sociedade galega e á memoria dos nosos mártires. Kiko da Silva, ademáis dun creador xenial que conecta coa mellor sensibilidade do noso pobo, é un dos bós e xenerosos.

Licenciado en Dereito e graduado en Administración de Empresas. Leva exercendo a avogacía máis de vinte anos e dirixe o seu propio despacho n’A Coruña, con nomeada adicación ao Dereito Administrativo e Mercantil . Foi profesor da Escola de Práctica Xurídica do Colexio de Avogados coruñés e da Facultade de Ciencias Sociais da Universidade de Vigio. Arestora imparte a docencia no primeiro programa de asesoría xurídica de empresa que se desenvolve en Galicia, no Instituto de Finanzas e Formación Empresarial (IFFE).Publicou varios traballos sobre temática xurídica. Foi xefe de gabinete do Conselleiro da Presidencia Pablo González Mariñas, sendo Presidente Fernando González Laxe e secretario xeral de Relacións Institucionais na Vicepresidencia da Xunta ás ordes de Anxo Quintana (2007-2009). Fpoi asesor xurídico do Consello da Xuventude de Galicia (1991-1997) e tivo unha intensa actividade na defensa penal de obxectores e insumisos até que se acadou a supresión do servizo militar obrigatorio. Colaborador da Radio Galega e da TVG e de varios xornais, revistas e emisoras de Radio e TV galegas.