Científicos galegos demostran que nanopartículas de ouro en lentes de contacto protexe fronte a radiacións

Estudos levados a cabo por investigadores de varias universidades e laboratorios de España e Portugal mostraron que a utilización de nanopartículas de ouro en lentes de contacto protexe o ollo fronte a radiacións.

Os traballos que permitiron analizar este novo material foron levados a cabo por investigadores das universidades de Santiago de Compostela, Rovira i Virgili de Tarragona e Vigo, segundo trasladou esta última. Ademais, profesionais do Laboratorio Ibérico de Nanotecnoloxía de Braga (Portugal) e o Instituto Catalán de Estudos Avanzados colaboraron nestes estudos, cuxos resultados, publicados na revista Applied Materials Today, mostran que o modo de absorción da luz por parte deste material non prexudica a visibilidade.

O grupo de investigación da Universidade de Vigo que participou nos estudos foi TeamNanoTech e o seu responsable, Miguel Correa, sinalou que as nanopartículas incorporadas nas lentes de contacto absorben luces intensas e evitan que se dane o ollo. Este investigador explicou que estas nanocápsulas "absorben a luz en todo o espectro visible e infravermello", mentres que as lentes de contacto dispoñibles no mercado "só bloquean unha cor específica que podería estar asociado cun determinado láser".

En concreto, o desenvolvemento destas nanocápsulas levouse a cabo mediante a cobertura de perlas de poliestireno con nanopartículas de ouro e sílice. Tras calcinarse esas perlas en condicións controladas para eliminalas, empapáronse as nanocápsulas nunha solución que contiña ións de ouro. Deste xeito, buscábase aumentar as nanopartículas dentro das capas de sílice para mellorar a súa capacidade de absorción de luz.

Os investigadores consideraron factible que estas lentes de contacto se poidan comercializar, aínda que esta posibilidade depende da aposta da industria por este material.

OUTRAS APLICACIÓNS

Actualmente, o grupo de investigación de novos materiais TeamNanoTech traballa para identificar aplicacións das partículas na detección de enfermidades e o desenvolvemento de terapias alternativas. Así, apuntouse que as nanocápsulas dispoñen de capacidade para atrapar e liberar moléculas, polo que poderían usarse na administración de medicamentos de forma lenta e na recollida de indicadores que permitan diagnosticar enfermidades.

En canto á capacidade para atrapar e liberar moléculas destas partículas, Miguel Correa apuntou que se expón a posibilidade de introducir unha cápsula na lente cun fármaco dentro que se poida liberar aos poucos. Aínda que se realizaron probas deste proceso, aínda non se aplicou en animais. Así, prevese testar este método en coellos dada a similitude do seu ollo co humano.

Tamén se expuxo desenvolver antibactericidas mediante o ouro. Así, poderíanse utilizar os medicamentos para recubrir unha prótese co obxectivo de evitar que se desenvolvesen bacterias na mesma. Ademais, estúdase a posibilidade de que os fármacos se poidan activar desde o exterior mediante ferramentas como un láser infravermello. Do mesmo xeito, os investigadores vigueses analizan como utilizar as lentes para recoller moléculas que permitan comprobar se un paciente presenta as indicadoras dunha enfermidade.

Adicionalmente, o grupo de investigación da UVigo traballa no desenvolvemento de pequenas cápsulas porosas que poidan ser introducidas nas células sen que o núcleo duro interaccione co medio. Así, poderíanse pór reactores nas células que fabricasen moléculas que corrixisen as danadas ou activasen procesos do metabolismo.

Estes traballos atópanse nunha fase inicial, pero os primeiros resultados foron publicados nun artigo no que se indicou como se introduciron estas partículas no corpo. En concreto, trabállase con sustancias que non se poderían introducir sen estar recubertas pola súa toxicidade ou pola presenza doutras que as poderían cubrir e desactivar.