Angrois.- "Na miña casa non teño espellos, non podo telos", as palabras dunha sobrevivente do accidente

As secuelas físicas e psicolóxicas que sofren, 10 anos despois, os viaxeiros do tren Alvia que descarrilou na curva de Angrois protagonizan por terceiro día consecutivo o xuízo polo accidente. 

Unha sobrevivente declarou este xoves que, como outros, desde entón non volveu a montar en ferrocarril, un medio de transporte no que lle "encantaba viaxar" e que era o que lle daba "máis seguridade". Polas secuelas que sofre, quitou os espellos da súa casa. "Non podo ter espellos porque velo é lembralo todos os días da miña vida", relatou.

Como outras testemuñas que compareceron desde este martes, esta vítima da traxedia da Grandeira referiuse ao "silencio de morte absoluta" entre os vagóns. Tamén aos berros de auxilio e en concreto a un "cada vez máis tenue ata que se apagou".

Do mesmo xeito, e ante as preguntas do seu avogado, rememorou a "eternidade" de tempo que tivo a impresión de estar atrapada nun primeiro momento. "Para min foi como unha vida", advertiu, en semellanza ao relatado por outras testemuñas. "Estábaseme indo a vida, estaba a morrerme", dixo entre saloucos.

"NON PENSAR"

"Facía a miña vida normal. Tentando non pensar. Había que ir 'palante', é a miña forma de entender a vida". Desta forma pronunciouse ao comezo da sesión outra das vítimas, un home que non sufriu feridas de gravidade e axudou a auxiliar a varios viaxeiros. 

Montouse no tren xa que estaba a facer o Camiño de Santiago.  "Aquí non hai ninguén curado. Outra cousa distinta é que queiramos seguir para adiante. Pero cada vez que lembro isto... Non estou curado. Se vou ao psicólogo? Non vou ao psicólogo", expuxo, antes as preguntas do avogado que representa á aseguradora de Adif.

"QUERE ESQUECER, CASE NON SAÍU DE CASA"

A nai doutra sobrevivente expuxo que a súa filla "quere esquecer todo o proceso". Esta vítima "era incapaz de traballar" despois do descarrilamento. "Non quería saber nada de nada. Case non saíu de casa. Non facía vida social. Repercutiulle tanto que a vida social, de feito, resúltalle complicada", explicou a súa proxenitora.

"A miña filla non falou nunca máis do tema. É moi introvertida", proseguiu. "Hai cousas que non me contou aínda hoxe, hai 10 anos, que é o que viu ao saír do tren. É a forma que ela ten de defenderse", resumiu.

"ESTÁS EN SHOCK"

Outra vítima narrou a súa dura experiencia: "Aínda que che pareza que non necesitas axuda, estás en shock", sinalou. Con todo, mostrouse agradecida á persoa que lle convenceu de recibir tratamento psicolóxico, porque lle "deu a vida". "

Por iso pediu "cita" ao seu seguro, posto que "en ningún momento ninguén" da sanidade pública púxose en contacto con ela. "Atención cero. Eu tívenme que buscar a vida. Fun ao meu seguro e díxenlles o que me pasou", resaltou.

"UN MILAGRE"

Esta terceira xornada tamén compareceron por videoconferencia os pais estranxeiros dunha vítima que faleceu, na que foi unha breve intervención.

Outra nai que viaxaba xunto ao que por entón era o seu marido e os seus dous fillos contou que ela ía "camiñando entre vagóns" momentos antes do descarrilamento, porque choraba o bebé e trataba de acougala. Por algo que atribuíu a "un milagre", a nena "quedou durmida e logrei sentarme" concluíu.

SOLICIATARÁN O INFORME DA COMISIÓN EUROPEA

A plataforma de vítimas do sinistro ferroviario do Alvia pedirá á Comisión Europea, de maneira formal, o informe que segundo o ex ministro de Fomento José Antonio Ábalos este organismo redactou "a raíz do accidente" de Angrois.

Refírense a as palabras de Ábalos nunha recente entrevista, onde sinalou que "a raíz do accidente do Alvia houbo un informe da Comisión Europea a piques de publicarse, cuestionando a seguridade ferroviaria de España, era demoledor para unha potencia turística como esta".

SEMPRE O DESVINCULARON

No seu día, cando transcendeu que Bruxelas abrira un procedemento de infracción a España pola seguridade ferroviari, tanto Europa como o Goberno central desvincularon sempre ese expediente do accidente de Angrois.