Hai uns meses, noutro colexio Maior tamén se berraban insultos contra as mulleres mentres en todo o edificio apagábanse as luces como mostra de apoio a tales alaridos. E, recentemente, na xornada pasada da xuventude en Portugal, uns mozos españois berraron con moita forza: Que te vote Chapote, e logo cantaron o Cara al Sol, himno falanxista de triste lembranza.
Todo na presencia do Papa Francisco. Polo que o tema ten a súa importancia, pois ademais de ser unha mensaxe que vai contra a doutrina que o mandatario supremo predica, amosa que, nalgúns círculos que levan a bandeira de certo clasismo social, e en colexios onde se preparan ós futuros mestres, e moitos mozos que aspiran a seren dirixentes políticos e cargos de importancia da vida pública, fanse esas barbaridades que, segundo din, son moi habituales.
Estamos diante colexios de certa élite onde debían inculcarse, entre outros, os valores da tolerancia e a igualdade entre homes e mulleres. Mais semella que nalgún destes centros amosan unha clara manipulación do que aconteceu na confrontación civil española, pois faise valer como única e verdadeira a visión histórica dun conflicto civil que da por bo o que se promocionou dende a oficialidade daquel réxime: a dos vencedores.
Sempre mantiven que quen non coñece o pasado, ou sabe del unha versión de parte, acaba dándolle categoria de verdade absoluta o que lle contaron dende única esa visión.
Eta xa hai mais dunha decena de anos que deixou de matar. E seguir co eslogan, que nas eleccións promocionou o PP pra ir contra o goberno, e ademais facelo na xornada internacional da xuventude, indica que, neses círculos, a intencionalidade política de parte é unha evidencia. Sinala tamén que hai unha falla de sensibilidade e respecto para as vítimas e, por último, indica que todo vale co fin de atacar ó adversario político ainda que sexa dende outro pais.
Non sei se moitos dos rapaces que iso berraron diante o pontífice eran conscientes do que facían. Tampouco sei si os mozos que no seu chat tratan as mulleres como obxecto de apetencia sexual o fan con plena conciencia, ou andan a xogar como se fosen xente sen caletre nin razón.
Polo que ese feito e outros semellantes que acontecen nesta España marcan unha tendencia; unha ola que non acepta a igualdade entre homes e mulleres como algo que está implícito nas leis e na constitución. Esquecer ou aceptar unha visión de parte do aconteceido na guerra civil, na ditadura e tamén na segunda guerra mundial, soamente se xutifica coa intención de trexiversar feitos hostóricos e alimentar as sonbras negras do totalitarismo ideolóxico, do odio ó diferente e do racismo. Todo pra ir conta a sociedade democrática.
A igrexa coas súas virtudes e erros, que non son poucos, cos seus predicamentos e silencios, debía desautorizar e censurar eses berros e insultos diante o Papa. Debía aparecer como unha muralla fronte a intolerancia e contra o totalitarismo que no fondo desas manifestacións e berros se agocha.
Dá a sensación que un novo andazo ideolóxico ameaza a unha sociedade como a nosa. Pois si as persoas que están chamadas a ser os guías e a transmitiren coñecementos non saben controlar os seus impulsos primarios, ou non aceptan e dan por boas verdades de parte, nun futuro tragarán os ditados dos enemigos da igualdade entre homes e mulleres; ou dos que non aceptan a tolerancia, o respeto e a discrepancia ideolóxica. Os hoxe alumnos, e futuros mestres deberían ser moito máis cautos, prudentes e conscientes co que manifestan, cantan chatean ou berran. Nas súas mans estará trasmitir coñecementos e valores ás novas xeneracións.