Por Europa Press / Redacción | MADRID | 05/07/2024 | Actualizada ás 17:34
O Centro Internacional de Investigacións sobre o Cancro (IARC, polas súas siglas en inglés), da axencia oncolóxica da Organización Mundial da Saúde (OMS), clasificou o talco como "probablemente carcinóxeno" (grupo 2A), sobre todo para cancro de ovario; aínda que as probas son limitadas para seres humanos. En cambio, son suficientes as probas de cancro en animais de experimentación (tamén hai probas mecanísticas sólidas) que mostran que o talco presenta características clave de carcinóxenos en células primarias humanas e sistemas experimentais.
Había numerosos estudos que mostraban un aumento da incidencia de cancro de ovario en seres humanos que declaraban utilizar pos corporais na rexión perineal. Aínda que a avaliación centrouse no talco que non contiña amianto, non se puido excluír a contaminación do talco con amianto na maioría dos estudos de seres humanos expostos. Ademais, non se puideron descartar cunha confianza razoable os rumbos na forma en que se informou sobre o uso do talco nos estudos epidemiolóxicos. En consecuencia, non puido establecerse plenamente un papel causal do talco.
Tamén se observou un aumento da taxa de cancro de ovario nos estudos sobre a exposición profesional das mulleres expostas ao talco na industria papeleira. Con todo, non puido excluírse a posibilidade de confusión pola exposición conxunta ao amianto, e o aumento da taxa baseouse nun pequeno número de cancros de ovario neses estudos ocupacionais. En animais de experimentación, o tratamento con talco provocou un aumento da incidencia de neoplasias malignas en femias (medula suprarrenal e pulmón) e unha combinación de neoplasias benignas e malignas en machos (medula suprarrenal) dunha soa especie (rata).
Por último, as monografías do IARC utilizan a características clave dos carcinóxenos (CC) para avaliar sistematicamente as probas mecanicistas da carcinoxeneicidade das sustancias. Había probas mecanísticas sólidas de que o talco presenta KC, incluída a indución de inflamación crónica (KC6) e a alteración da proliferación celular, a morte celular ou a subministración de nutrientes (KC10). Ao revisar as probas experimentais, o grupo de traballo só incluíu estudos nos que a contaminación do talco con amianto era altamente improbable.
O talco, un mineral natural, extráese en moitas rexións do mundo. A exposición ao talco prodúcese en contornas ocupacionais durante a extracción e moenda ou procesamento do talco, ou durante a produción de produtos que conteñen talco. A exposición da poboación xeral a través do uso de cosméticos e pos corporais que conteñen talco está mellor documentada; con todo, a exposición a través de alimentos, medicamentos e outros produtos de consumo é probable, aínda que está menos documentada.
Se tes problemas ou suxestións escribe a webmaster@galiciaconfidencial.com indicando: sistema operativo, navegador (e versións).
Agradecemos a túa colaboración.