As plantas da pataca comunícanse para afrontar pragas
Unha tese di que hai comunicación entre as plantas de pataca en resposta ao dano por larvas de varias couzas.
Por Europa Press / Redacción | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 31/10/2024 | Actualizada ás 19:06
O Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC), a través dunha tese doutoral realizada na Misión Biolóxica de Galicia (MBG-CSIC), levou a cabo unha investigación que revela que hai comunicación entre as plantas de pataca en resposta ao dano por larvas de couza 'S. exigua', do mesmo xeito que no algodón silvestre polas da couza 'A.argillacea'. Con todo, non se observou comunicación ante os patóxenos 'Phytophthora infestans' e 'Fusarium solani'.
Esta investigación foi realizada por Lucía Martín Cacheda --Lalín (Pontevedra), 1993--, baixo a dirección de Xoaquín Moreira Tomei (MBG, Pontevedra) e Luís Abdala Roberts (Universidade Autónoma de Iucatán, México). Tomou como obxecto de estudo a pataca ('Solanum tuberosum') e o algodón silvestre ('Gossypium hirsutum)', con análise do impacto de larvas de polilla.
A tese, 'Especificidade na comunicación química entre plantas en resposta á herbivoría e a infección por patóxenos', defendeuse recentemente na Universidade da Coruña (UDC) e obtivo a cualificación de 'cum laude'. Así, indagou na comunicación entre plantas ao determinar como diferentes factores bióticos, tales como o parentesco xenético, e abióticos, tales como o incremento de nutrientes no chan, afectan as mensaxes mediados por compostos orgánicos volátiles (COVs).
En primeiro lugar, a tese pretendía comprobar se a comunicación entre plantas de pataca víase afectada o parentesco xenético entre elas. Estudos previos indicaran que as plantas xeneticamente relacionadas comunicábanse mellor. En segundo lugar, buscábase comprobar se a comunicación entre plantas de algodón silvestre era dependente da cantidade do dano e da distribución deste dano dentro da planta. Estudos previos indicaban que a emisión de COVs podía incrementarse cunha maior cantidade de dano e isto podería traducirse nun efecto na resistencia das plantas veciñas.
En terceiro lugar, abordábase se a comunicación entre plantas de pataca depende do incremento de nutrientes no chan. Estudos previos demostraran que diferentes factores abióticos podían alterar a emisión de COVs, e tamén a sinalización entre plantas, concretamente traballos previos centráronse en determinar o efecto da seca.
Os resultados revelaron que hai comunicación, manifestada nun incremento da resistencia inducida pola recepción de composto orgánicos volátiles en plantas receptores, entre plantas de pataca en resposta ao dano por larvas de polilla 'S. exigua' e entre plantas de algodón silvestre en resposta ao dano por larvas de polilla 'A. argillacea'.
