Carta de Critias a Terámenes (XI): “A primeira servidume é sempre mental e voluntaria”, A.C. Pirum Magnum

Lembras, amigo Terámenes, cantas veces remacháronnos aquilo de que aprender era lembrar e sobre a reminiscencia do Mundo das Ideas.

Carta de Critias a Terámenes (X). O retorno da lexislación frumentaria

Os nosos amigos oligarcas están a recuperar e retornando á antiquísima lexislación frumentaria. O seu éxito acumulando riqueza conleva o progresivo empobrecemento da maioría. Téñeno decido e por iso están a anuncialo aos pouquiños. Os oligarcas volven impoñer a Lex Clodia Frumentaria. É certo que outrora como hoxe é o método máis poderoso para frear revoltas e motíns. E como en todas as súas políticas aos nosos amigos oligarcas non lles xera gasto algún.

Carta de Critias a Terámenes (VII). Sobre o Réxime Xeneroso e o seu generosía

Sigo narrándoche, estimado amigo Terámenes, as fazañas dos nosos amigos oligarcas da Republica. A súa aparente tranquilidade esconde pánico aos xentíos.

Carta de Critias a Terámenes (VII). Sobre os recursos humanos

Son admirables e dignas de exposición, estimado Terámenes, as astutas artimañas dos oligarcas destas terras na súa gozosa labor de saqueo da riqueza. O seu ultimísima e enxeñosa ocorrencia está en convencer aos seus pobres seguidores de que non tendo nada van ser felices. Non te rías cando leas estas letras! Eu tamén sorría ata que asistín a varios actos dos xefes das diferentes faccións, e neles explicáronlles aos seus recursos humanos e cargos sorteados “no teras nada e serás feliz” e as xenuflexións e xúbilos foron inmediatas.

Carta de Critias a Terámenes (VI). Saqueo dos oligarcas

O Máximo Maxistrado renova mandato. Tras o sorteo de cargos, as oligarquías económicas mercadearon unha nova repartición dos negocios públicos e privados cun novo saqueo do erario público. O afeito nesta Republica. Pero nesta ocasión parte da poboación sente desposuída da dignidade, xa que ao saqueo económico habitual, tamén acordaron a amnistía para un grupo de revoltosos que cometeron delitos en interese e beneficio exclusivo da facción oligárquica máis rica da Republica. O pobo está afeito a que lle rouben, mais non a esas dispensas xurídicas.

Carta de Critias a Terámenes (V): Rifa entre Patricios

Os pobos destas terras son acolledores e hospitalarios cos forasteiros. Síntome cómodo nas reunións e encontros coas xentes do pobo modesto. A súa laboriosidade é excelente, gústalles traballar e a xeneralidade esfórzase en facer ben o seu oficio e coidar dos seus seres queridos. Son sorprendentes as diferenzas que teñen coas elites políticas elixidas por sorteo.

Carta de Critias a Terámenes (IV). Labras retortas

Debo recoñecer estimado Igual Terámenes, que ás veces este pobo emocióname vivísimamente ao lembrar os ensinos dos nosos sacerdotes mestres na Academia. Cando eramos nenos, lembras amigo, como nos inmortalizaban nas nosas almas “non son os ollos os que ven, senón o que nós vemos por medio dos ollos”. Educáronnos como hómoioi na axuda mutua, e na Dilixencia como prontitude de ánimo para facer o ben.

Carta de Critias a Terámenes (III)

Amigo Terámenes, cando che entreguen este despacho, acompañará aos meus criados un home chamado Efialtes. É dirixente dunha poderosa facción política, un dos principais destas terras. Trátao con ostentación, dálle viño, praceres e moedas de cobre. Nada de prata nin ouro. Co indicado Efialtes terá a ilusión ser Distinguido. Como máximo regálalle un cabalo e dálle a opción para que poida decidir o sexo do animal. Así é como nestas terras os oligarcas tratan aos seus cargos. Escoitar a Efialtes sobre a arte de manipular.