Sobre a consecuencia de ser o Reino de España un protectorado de Bruselas

Os voceiros de ideoloxía liberal de España, nun insólito ataque de sinceridade e claridade recoñecen que a súa política económica, tras a cesión da soberanía á U.E. ao reformar o artigo 135 da Constitución, condena á maioría da poboación á pobreza.

40 anos de Constitución e 7 anos sen Soberanía

Todo ocorreu no Palacio das Cortes, sito na Praza das Cortes, núm. 1, en Madrid, antigo convento do Espírito Santo da Orde dos Clérigos Menores. Foi un día 23 de agosto de 2011 cando o presidente do Goberno, José Luis Rodríguez Zapatero, propuxo a reforma da Constitución “para establecer unha regra que garanta a estabilidade orzamentaria no medio e longo prazo, tanto en relación co déficit estrutural como na débeda, que vincularía a todas as administracións públicas” (Vid. El Mundo 24 de agosto de 2011).

As oligarquias loitan pola hexemonía e Cataluña

Todo goberno é oligárquico. A lei de ferro da oligarquía é a lei transcendental da política. Así o apuntan Robert Michels, Mosca, Pareto, González Fernández de la Mora (A partitocracia), J.M. Ortí Bordas (Oligarquía e Submisión), ou D. Negro (A lei de ferro da oligarquía). Aínda que, a oligarquía debe estar controlada e sometida ao control dos cidadáns. Esa é a base da Democracia. De non ser así, non atopamos ante un réxime onde unha minoría explota e saquea á maioría, coa falsa lexitimación do sistema democrático.

Opinión, inmigración e democracia

“A opinión é a raíña do mundo, é certo a condición de comprendelo como cómpre. Na medida en que o home é un ser que ten desexos, necesidades, vontade e intelixencia, que realiza proxectos ou soños, oriéntase segundo a opinión. Isto non significa que goberne todas as obras humanas: o dominio do coñecemento teórico e, en particular, o da ciencia e a técnica baseada na ciencia, son excepcións.

25 de xullo de Galicia, 26 de outubro de Austria

Os pobos, nacións e estados que compón Europa, e a U.E. teñen diferentes prioridades políticas, económicas e sociais. O 25 de xullo de 2018 quedou patente na Ofrenda ao Apóstolo Santiago.

A Política fronte ao Político... Réplica ao profesor AC Pereira Menault

Para Julien Freund, o político é un atributo configurador da natureza humana, co mesmo rango do real que o económico, o ético, o científico, o relixioso, ou o estético. Fronte ao Político, está a Política que pertence ao facer, e é unha actividade histórica e cambiante. O político permanece, a política pasa, muda, cambia, transfórmase, nace e morre, loita, vence e é derrotada por outra política. Así ata o fin dos tempos. O político é o inmutable, e a política é o mudable e cambiante. Por iso o home é un animal sociable ou político, e ademais que ten que selo, xa que non hai alternativa á política; (Julien Freund, A esencia do político)