Vasos comunicantes

Falaron os galegos, e decidiron que os populares gobernaran outros catro anos. Felicidades aos gañadores. Pero dito isto, a lectura do acontecido é que a teoría dos vasos comunicantes sigue a producirse entre as forzas chamadas progresistas. Pois entre elas cédense votos, pero esta cuestión non afecta para nada ao partido popular que sigue coa súa parroquia de galegos fixa e inamovible. Cuestión esta dificil de asimilar coa está caendo. Polo que, os cidadáns desta terra siguen confiando cegamente nos seus dirixentes e nas súas políticas, pois aínda que nestas eleccións aumentou a abstención e que, con menos votos, o PP mellorou o número de deputados na cámara galega os de Feijoo siguen revosantes de poder.

A desafección política non é a solución

Segundo unha enquisa sobre os problemas actuais da nosa sociedade, a primeira preocupación é a do paro seguido da crise económica que soportamos dende hai varios anos. E como síntoma destes graves asuntos aparece a desafección política de sectores moi importantes de cidadáns que, facendo táboa rasa, renegan do sistema que temos lanzando proclamas nas que culpan a todos os representantes, tanto do goberno como da oposición de todos os males que acontecen nesta sociedade. Ben sei que, en grande parte, teñen razón; pois na política actual prima por riba do interese colectivo as promesas incumpridas e o engano para tratar de acadar o voto a calquera prezo. Desta maneira quedan relegados os valores nobres da acción política, e esta pasa a ser un xogo de trileiros.

Á caza do político

Nos tempos de crise, cando as cousas camiñan mal e cando a incerteza non deixa ver o camiño para saír do burato, a sociedade, como si se tratará dun exercicio de autodefensa, necesita buscar chivos expiatorios para desafogar. Necesita buscar culpables para facer a súa catarse e liberarse descargando noutros o cabreo polo perxuizos que soporta.

O catastro político

Dende a escola primaria, aquela que era fría, triste e autoritaria, escoitaba ó mestre cando dicía que “Franco salvó a España del comunismo y el separatismo” E ,xa se sabe, un de neno dalle moito valor ás palabras do mestre. Andando no tempo chega o uso de razón política e, aínda na ditadura, un empeza a analizar a vida e axiña comprende que, salvo en cuestións de fe, onde non se discute racionalmente, non hai verdades absolutas. E aqueles contos da idade escolar derrúbanse como castelos de naipes, pois a realidade e máis forte cas mentiras e, as verdades a medias escoitadas na nenez, pasan como algo escuro que non valen ren.

Ofertas electorais para o 21-O

A verdade é que nunca houbo unhas eleccións en Galicia que tiveran tras de si as interrogantes que se dan nesta convocatoria. Tres anos e pico de goberno que prometeu o ouro e o mouro, só fixo recortes, incumprimentos e mentiras permanentes, creando un grande desacouso nos electores. Por iso a incógnita de como se manifestará o descontento da cidadanía.

Eurovegas e o fume electoral

Híerática ela , o mesmo fai unha cousa e logo anuncia a contraria. A súa imaxe transmite indolencia, falla de sensibilidade, frialdade e distancia. Logo fala de recortar deputados e eliminar soldos como se esa fora a solución dos graves problemas que temos. Pero días atrás proclamaba o contrario. Claro, esquecendo que ela superaba con moito os 200.000 mil euros anuais de soldo.

Segregar por sexos

Un raposo corría tras un galo coa intención de fincarlle o dente e comelo. O galo moi axil na fuxida encaramouse no alto dunha árbore. E o raposo vendo que non podía acadar o seu obxectivo tentaba convencelo mediante promesas verbais. Mira galo: as cousas cambiáronche moito, pois hai unha lei nova que di que todos nos temos que levar ben, polo que podes baixar seguro para sermos uns bos amigos. O galo, desconfiado, replicoulle: mira raposo as leis do rei van e veñen a comenencia de quen goberna.

A parafernalia da volta do libro

A fantasía de Mendez Ferrin, que deu lugar a aquela obra de teatro que circulou con moito éxito por toda Galiza a principios dos oitenta do século pasado, quedouse corta co acontecer que vivimos estes días coa aparición do libro medieval. Celtas sen filtro, era un retrato da sociedade galega do momento na que, por mor da chegada dun papa a Compostela, e despois de dar o croque de rigor ao santo, descubriu que baixo a catedral habían unha grande bolsa se petróleo. Había unha riqueza grandiosa que explotar.