Os electivos progresistas e centristas

A política que o goberno progresista prometeu está a cumprirse. E é que todos os gobernos progresistas se caracterizaron por ser fieis ao seu papel, á súa función no actual réxime. Desde Felipe González ata o goberno de hoxe de Pedro Sanchez, Pablo Iglesias, e o xeneral Julio Rodriguez, son leais aos seus financiadores, a gran banca.

Por Álvaro Rodríguez | Santiago de Compostela | 09/09/2020

Os seus patrocinadores agradecen publicamente a súa gran xestión: Ana Botín, presidenta do Banco Santander, declaraba que “tanto os  ERTE como  ICO funcionaron fenomenal e máis rápido que en Alemaña e Inglaterra”. Carlos Torres Vila, presidente do BBVA, aseguraba que “a resposta que se deu ata o de agora a curto prazo foi na boa liña”. O presidente de Telefónica, Jose Maria Álvarez, e o Presidente de Iberdrola, Ignacio  Sanchez  Galan, aplauden a política do goberno. E non é para menos. As cousas van moi ben para as grandes empresas e a banca. E cando chegue o momento en que todo estea de saldo, íralles moitísimo mellor.  A maior quebra do estado  maior beneficio para a banca.

Vemos como este goberno de coalición, “o máis progresista da historia”, mostra a súa absoluta lealdade á elite empresarial, coa creación da “Unidade de Seguimento do Fondo de Recuperación”, un equipo destinado a dirixir a economía española nesta “nova normalidade” e do que formarán parte grandes empresas,  como bancos, enerxéticas e tecnolóxicas.  Unha vez máis, estes progresistas están ao servizo dos seus patrocinadores.

Un dos xefes do goberno de Podemos,  Pablo Iglesias, (en alianza co xeneral Julio  Rodriguez, o xefe do gabinete de vicepresidencia), no programa Al Rojo  vivo, declaraba: “O que se está xogando agora mesmo no noso país é, ademais, a necesidade de que unha nova elite empresarial asuma o protagonismo na nova época que se está construíndo”.

Para o Secretario Xeral de Podemos e Vicepresidente de Dereitos Sociais e Axenda 2030 (Centro de repartición entre a oligarquía dos diñeiros públicos),  é necesaria unha nova elite empresarial, aínda que parece ser que a falta dunha nova, os directivos do  Ibex 35 válenlle de momento. E os que hai de momento, tamén están contentos co seu goberno. A concordia e o dialogo entre a banca, gran capital español e internacional é perfecta.

A fusión de  BANKIA e  CAIXABANK  coas  estampillas administrativas do goberno, é outro exemplo do bo facer do goberno ao servizo dos seus titores. Hai só 10 anos, o progresista Zapatero, agasallou 120.000 millóns de euros; posteriormente a banca pública pasou á man da oligarquía financeira, os amos do país. Agora o goberno progresista dá un paso máis, e regala os fondos destinados no seu día  a  BANKIA aos donos do sistema, a oligarquía financeira.

Temos que ter presente que  o gran negocio actual é a débeda pública. O déficit do estado é obxecto de especulación  e beneficios para a banca. Cada  ano, novo déficit, novos préstamos, e con iso a aristocracia financeira saca uns inxentes beneficios. A maior quiebra-deficit do estado, máis progreso e beneficio para a banca.

Xa sexa coa  man esquerda (os electivos progresistas),  ou coa man dereita (os electivos centristas), a banca enche as súas caixas co diñeiro. O diñeiro sempre acaba nas suas contas… que os pequenos empresarios, autónomos e a inmensa clase traballadora ven obrigados a pagar vía impostos.

E é que o slogan “soa e borracha quero chegar a casa”, era moi realista: coa taxa de paro existente, os salarios  paupérrimos, as reformas laborais realizadas polos progresistas e centristas, os impostos e custo da vida prohibitivos, a imposibilidade de formar unha familia, etc, a soidade e a evasión da realidade é unha tráxica tentación…