Música, flores, aplausos e reivindicacións en Angrois na homenaxe a quen "pagou coa súa vida os erros doutros"

Cando se cumpren 10 anos do accidente do tren Alvia, no que perderon a vida 80 persoas e 145 resultaron feridas, vítimas, familiares e veciños volvéronse a reunir nas inmediacións da curva da Grandeira, na parroquia compostelá de Angrois, para render homenaxe aos falecidos con música, flores e reivindicacións.

Pouco antes das 19.30 horas, e despois de que un tren pasase pola curva da Grandeira facendo soar a súa bucina, varias decenas de persoas cruzaron a ponte sobre as vías da liña ferroviaria en dirección a Angrois portando unha pancarta reclamando "xustiza" e "unha sentenza exemplar".

Alí deu comezo un acto que contou coa música da cantautora Bea A de Estrela, que interpretou en primeiro lugar un tema de Valeria Castro e emocionouse, xunto a todos os presentes, coas seguintes cancións que executou e que concluíron coa Negra Sombra.

A primeira intervención correu a cargo do presidente da Asociación de Veciños de Angrois, Martín Rozas, que reivindicou a loita dos familiares por que se faga xustiza como "un impulso para a sociedade".

Así mesmo, pediu "romper coa soberbia" dunha clase política que "só vive por e para eles". "Temos que ter o poder de decidir e temos dereito á xustiza e reparación; temos dereito a que os nosos mortos sexan venerados", salientou Rozas, que concluíu a súa intervención cun poema de Vizcaíno.

"IMPOSIBLE ESQUECERSE"

Posteriormente, foi a quenda de Francisco Sierra, irmán dun dos falecidos no sinistro de hai 10 anos. "Achégase o aniversario. Non quero, non queremos, que se cumpran 10 anos nin que se cumpra un día. Non quero ir, pero hai que estar, hai que alzar a voz, hai que facerse ouvir. Esgotamento mental, dúbidas por momentos, arrebatos de rabia, ganas de darse a volta e esquecerse de todo", comezou.

"Non, imposible. Imposible esquecerse de todo", continuou, xa que todo, apuntou, lémbralles que calquera se pode "equivocar", que "o ser humano non é infalible e que non se pode deixar a vida de 250 persoas colgando dun fío, de que un único home a 200 km/h non se equivoque nunca".

"Por simple que sexa o labor, un día equivocámonos", afirmou. "Pero dá igual, porque en realidade non queremos esquecernos. Esquecer xamais. Nunca esqueceremos a quenes pagaron coa súa vida os erros doutros", proclamou.

Na súa intervención tamén tivo palabras contra a Administración que, tal e como apuntou, dálles " as costas" ou lles "pon a cambadela" e lémbralles que o que fagan "depende das persoas".

"Cando acabe isto, Adif non pode saír coma se non tivese nada que ver. É necesario que se lle implique, para que este xuízo 10 anos despois servise para algo, para que non quede como que todo estaba ben, para que non se volva a pór en servizo unha liña que non sexa realmente segura, para que ningunha persoa volva asinar o que non debe, por presións, soberbia ou incompetencia, actuando baixo o paraugas da Administración", concluíu.

Ángel Jamardo, irmán dunha das 80 vítimas, aproveitou para pór en valor aos veciños de Angrois como "a verdadeira 'Marca España'", así como aos servizos sanitarios, os Bombeiros, psicólogos e forzas de seguridade e moitas persoas ás que, lembrou, están "enormemente agradecidos".

ENSINOS

Tamén falou Rogelio Bernardo, pai de David, mozo falecido no accidente. Dez anos despois, enumerou os "ensinos" que sumou durante esta década. Entre eles, que "as institucións non funcionan", que a xustiza "só é un nome" e que "non é xusta", que as palabras "as leva o vento" ou que "cando unha morte non convén ao poder, silénciase".

Por último, Rogelio asegurou que o seu fillo lle ensinou, "sobre todo", que a vida "cobra sentido cando se ten un motivo para loitar".

"Aínda que se loite contra un monstro que o ten todo comprado: a política, os medios de comunicación e os xulgados. Merece a pena loitar, como mínimo, para saber que non somos como eles. Por iso, fillo meu, eu vou seguir loitando pase o que pase, o tempo que sexa necesario. Porque me ensinaches, querido David, que a loita segue. Que a loita serve", finalizou, entre aplausos de máis dun centenar de persoas que este luns se reuniron en Angrois.

Para concluír o acto de homenaxe, os asistentes desprazáronse ata o cruceiro situado nas proximidades da ponte que cruza a vía, onde realizaron unha ofrenda floral con 80 rosas brancas en recordo das vítimas. Ás 20.41 horas, hora á que se produciu a fatídica traxedia hai 10 anos, algúns dos presentes, emocionados, lanzaron flores ás vías.

Mensaxe colgada sobre as vías da curva da Grandeira, na parroquia compostelá de Angrois, onde se produxo o accidente do Alvia o 24 de xullo de 2013, no que faleceron 80 persoas | Fonte: CÉSAR ARXINA