As penas de prisión solicitadas para aos tripulantes do Karar rebáixanse case á metade

O ministerio Fiscal modificou as súas conclusións no xuízo polo alixo de 3,8 toneladas de cocaína transportadas a bordo do buque 'Karar', en abril de 2020, para rebaixar a petición de penas para os 15 tripulantes do barco (9 de Nepal, 5 de Bangladesh e un galego, José Manuel B.G.), que confesaron a súa participación durante a súa declaración nesta macrovista. Así, rebáixase a solicitude, dos 13 anos e medio iniciais por tráfico de drogas e pertenza a organización criminal a 7 anos e medio de cárcere para o tripulante galego (encargado de supervisar a carga e chegada de toda a droga), para o capitán e para o segundo ao mando; mentres que para o resto pide 7 anos e 3 meses de cárcere. Todos eles admitiron no xuízo que sabían, ao saír de Panamá, que ían transportar cocaína con destino a Galicia, unha droga que cargaron fronte ás costas de Colombia.

Mentres, as defensas dos tripulantes, alegan tamén a atenuante de dilacións indebidas, e piden que a condena sexa de 6 anos. No caso dos estranxeiros, reclaman que se dite sentenza e se declare firme canto antes, e que se substitúa a pena de cárcere que queda por cumprir (serían dous anos, descontados os 4 anos que pasaron en prisión preventiva) pola medida de expulsión inmediata de España.

No caso de Juan Carlos Santórum e a súa contorna, e do resto de acusados, o Fiscal reafirmou a súa acusación e mantivo a petición de penas: 18 anos e medio de cárcere para o arousán e 438 millóns de euros de multa, considerado o 'xefe' da organización; 19 anos e medio para un exfuncionario de Aduanas, Pablo S.V. e para a súa muller, Mónica F.L. (a quen tamén se lles imputa o delito de branqueo); 15 anos e medio para José Yamandú R.G. (por imputarlle tamén un delito de tenencia ilícita de armas) e 13 anos e medio para o resto: Fidel F.B., Sergio F.O., Ricardo S.N., Xosé Emilio R.C.; os irmáns Marcos e Pablo G.V.; Ismael C.B., Braulio V.V.; e René R.R.

PROBAS "CRISTALINAS"

O representante do Ministerio Público sinalou que a investigación policial comezou co foco posto en Fidel F.B., construtor de barcos e sospeitoso de "prover" de embarcacións rápidas a organizacións de narcotráfico, e os seguimentos permitiron constatar que Fidel "era o 'consigliere' e man dereita técnica" de Juan Carlos Santórum, e foi o que lle conseguiu as "embarcacións ilícitas". Por outra banda, recalcou que as probas contra os procesados son "cristalinas" e, respecto diso, referiuse a as conversións gravadas ao propio Santórum e os seus colaboradores, con mencións á "merca", a unha lancha rápida que "vai ir cargada ata as orellas", ao aprovisionamento de combustible, ou aos posibles puntos de descarga. "Poucas veces se ve unha proba tan sólidamente significativa de culpabilidade", sinalou, antes de insistir: "Como escapar destas evidencias?".

"INXENTE INFRAESTRUTURA"

O fiscal subliñou que a investigación policial permitiu comprobar a existencia de "unha inxente infraestrutura de medios a disposición de personaxes como Santórum", e sinalou que o arousán e a súa contorna non teñen actividade laboral coñecida, máis aló dunha sociedade denominada O Diaño Estudos, utilizada como tapadeira, e supostamente dedicada á actividade musical. Respecto diso, lembrou que Santórum dispuña de media ducia de naves alugadas para as súas actividades ilícitas e cuestionou: "Para que quería tantas naves? Seguro que para tocar a frauta non eran, para O Diaño Estudos non eran". "Toda a infraestrutura que tiñan non era para un só cargamento, hai unha vocación de permanencia (na actividade delituosa)", engadiu.

Igualmente, expuxo que non hai dúbida da implicación do exfuncionario de Aduanas, Pablo S.V. e a súa muller, así como do cidadán colombiano René R.R. (do que constan contactos cun teléfono para controlar a singradura do Karar). O fiscal concluíu que Pablo S.V. facilitaba información á organización de Santórum e, ademais, era o encargado de viaxar a Madrid para vender a cocaína e recoller o diñeiro. A súa muller, engadiu, coñecía a súa actividade e beneficiábase dela, colaborando no delito de branqueo. Acerca da polémica sobre o número de fardos que transportaba o buque (154 segundo o tripulante galego, aínda que se contabilizaron 152 unha vez abordado o Karar), o representante do ministerio público afirmou que esa diferenza é "insignificante", e que "do que non hai dúbida é de que Santórum e os seus colaboradores eran os destinatarios". "Se desistiron (de alixar a droga) foi pola actuación policial da que se souberon obxecto", remarcou, en alusión ao 'sopro' que recibiu o arousán cando foi abordado o barco.

O "ELEFANTE NA HABITACIÓN"

No seu informe final, o fiscal tamén fixo referencia ao que denominou o "elefante na habitación", do que as defensas "non quixeron falar". Nese sentido, basearon gran parte da súa estratexia nun intento de que "isto fose un xuízo á actuación policial" e non ás actuacións dos seus patrocinados. Así, lembrou as mencións e preguntas dirixidas a cuestionar a acción dos investigadores, presupondo que foi "ilícita" e insinuando "algunhas actuacións confabuladas para ocultar algo ilícito". Respecto diso, Pablo Varela recoñeceu que "probablemente e tristemente" a organización de Santórum contaría con colaboradores nas Forzas e Corpos de Seguridade do Estado, pero remarcou que "o Fiscal, sempre que poida, sentará no banco a calquera responsable, se hai indicios", como fixo con Pablo S.V.

En todo caso, lembrou que os oficios policiais e outras actuacións cuestionadas polas defensas foron informadas o Ministerio Fiscal e autorizadas polo xulgado de instrución, e que "a Policía non actuou por capricho". "Ese é o elefante na habitación que quixeron ocultar", proclamou. Pola súa banda, a avogada do Estado centrou a súa intervención en apontoar as probas contra o exfuncionario de Aduanas e a súa muller, e defendeu a validez da investigación interna á que foi sometido debido ao seu alto tren de vida, mesmo antes de estar investigado pola droga do Karar.

CONCLUSIÓNS DAS DEFENSAS

A defensa de Santórum e outros seis acusados da súa contorna, mantivo a súa petición de libre absolución para os seus patrocinados, e apuntou que se vulneraron os seus dereitos, alegando que se cometeron irregularidades no proceso, como a rotura da cadea de custodia de certas probas, ou a ausencia física de certas probas de convicción (un teléfono satelital ou un papel con anotacións de coordenadas). Igualmente, o resto de defensas mantiveron as súas conclusións, expondo cualificacións alternativas nalgúns casos, e solicitaron que se aplique a circunstancia atenuante de dilacións indebidas Así, a defensa do cidadán colombiano René R.R., pediu, no caso de que non sexa absolto, que sexa condenado a 3 anos de cárcere pola cocaína que se lle interveu na súa casa ao ser detido, e reiterou que este procesado non ten relación nin co Karar nin co resto de acusados. A vista renovarase este xoves, con sesión de mañá e de tarde, e será a quenda das defensas para expor os seus informes finais. Acabado este trámite, o tribunal dará oportunidade aos acusados de facer uso do seu dereito á última palabra. Se non hai sorpresas, esta semana quedará visto para sentenza este procedemento, tras un xuízo de 10 meses, máis de 35 sesións e case 80 declaracións, entre testemuñas e peritos.