Fene: O extravío do PSOE

As primeiras eleccións municipais do réxime democrático convocáronse o día 3 de abril de 1979 co obxecto e renovar as administracións locais organizadas ata entón por persoas procedentes do réxime franquista. 

 

No Concello de Fene foi o BNG como candidatura mais votada da esquerda quen se fixo coa alcaldía en aplicación dos pactos do Hostal, bastón que retivo durante 27 anos consecutivos, (en 5 ocasións por maioría absoluta e unha vez máis por maioría simple) ata que no ano 2007 o PSOE en minoría pero con maior número de concelleiros substituíuno á fronte do executivo local, aínda que, conformando goberno de coalición (7 PSOE, 5 BNG).

 

 Aquela alianza de goberno marcada pola inestabilidade tivo o seu desenlace dous anos despois , xusto a metade de lexislatura, cando poñendo fin a varias semanas de rumores e desencontros entre ambos os socios, os cinco edís do BNG anunciaron publicamente a ruptura do pacto de Goberno argumentado na deficiente xestión do grupo socialista á fronte do Concello, “parálise administrativa” á que engadían a falta de respaldo dos socialistas á iniciativa lexislativa popular para reivindicar a volta do estaleiro de Astano, á construción naval convencional . 

 

Decisión referendada no seu conxunto nunha Asemblea local da organización nacionalista e que en todo momento contou co apoio da Dirección Nacional do Bloque.

 

Pero a esta versión hai que engadir outras discordancias que intensificaron a división entre as partes, transformando o que podería ser unha relación pacífica de cooperación nun relato de hostilidade crecente , tal foi a inimizade manifesta entre membros dos dous grupos e o episodio dunha refrega entre concelleiros no propio despacho da alcaldía, un cúmulo de despropósitos que ao manter no tempo a continuidade do principal instigador  fixo inviable toda alianza de goberno, desde o punto e hora que na actual tesitura uns só gañan na medida na que os outros perden.

 

Podéndose afirmar por tanto que en Fene a relación entre o BNG e o PSOE non só está rota senón que polo seu nivel de degradación chegou ao extremo de converterse nun cruzamento sistemático e fútil de improperios , que ademais de deformar deliberadamente a realidade, extingue toda preocupación polo interese común facendo que a función política deixe de ser acredora de respecto coa desvantaxe que tal deterioración induce no marco do progresismo.

 

Devandito isto, ignorar que a inimizade é o factor causante do problema é tan erróneo como tentar resolvelo desde a racionalidade, pois a teor do xa referido sobra dicir que neste conflito de relación non hai disposición de ánimo a entenderse co que pensa doutro xeito, e este fomento da crispación ao contaminar a vida política impide estruturar de forma estable alianzas políticas de consenso como así ocorreu dunha ou outra maneira nos comicios do 2011, 2015 e co fatal desenlace do 2019.

 

O anacrónico é que mentres no resto de Galicia ambas as formacións dando mostras de sensatez constitúense en alianza institucionalizada, en Fene faise mais notorio o distanciamento, acentuándose con iso, a imposibilidade de establecer un diálogo en positivo, cara á implementación dun acordo de goberno estable e en consonancia co resultado maioritario das urnas.

 

Un impedimento que paradoxalmente se instala na esfera municipal en coincidente entrada na escena política local de quen de facto marca as pautas do socialismo no municipio, que cos seus desmáns pon en permanente estado  de axitación a vida municipal, falando en por si a súa autoría intelectual da moción de censura que entregou a Alcaldía á dereita.

 

A diferenza da actual complexidade no marco de relación política, na etapa anterior cando o BNG pilotaba o Goberno municipal en solitario, aínda ostentando a maioría absoluta, sempre velou por manter unha relación corporativa, integradora e de cordialidade que diverxe no substancial das tensións presentes.

 

Tal é así que as formacións con presenza corporativa sen distinción de siglas, participaron directamente na xestión dos grandes temas municipais sen atranco  algún, facéndose coparticipes do éxito municipal en cuestións tan relevantes como (a revisión do PXOM, o desdobramento da N-VI e accesos a Astano e San Valentín, o polígono industrial de Vilar do Colo, o paseo marítimo de San Valentín. etc., etc.) no contexto dunha política municipal desenvolta desde a responsabilidade e a cooperación.

 

Un espírito que por exemplar debe ser rescatado para reconducir  a gobernabilidade municipal pola senda debida , tendo en conta que  o interese xeral  debe impoñerse ás  desavinzas persoais, sendo requisito inescusable para conseguilo a renuncia á función política  de quen  obstaculice o  salvamento da vía democrática e do consenso institucional, como única saída ao conflito  de representatividade   que ten  ao concello  sumido no estancamento  e a mais contraproducente  precariedade

 

 

En política todo é posible, pero para facer viable a recondución do actuado sobra dicir, que falta vontade e sobra no elenco a participación  do  principal protagonista.