Fene: Reprobación "sui xéneris"

Sabido é  que os municipios son a administración máis próxima á cidadanía, ante a que os veciños expoñen todas as súas demandas, á marxe  que o consistorio teña ou non competencia para iso, por iso é polo que pola diversidade dos seus labores e heteroxeneidade das súas funcións os entes locais son o lugar apropiado para conxugar problemas con solucións.

Pero por idéntica concepción, para o exercicio da política local non abonda  co apadriñamento dunhas siglas, nin o referendo dunhas primarias, pois mais alá de tales preceptos os candidatos deben ter probada capacidade de reacción para actuar coa maior dilixencia, dun modo áxil, eficaz e eficiente, diante as  múltiples continxencias que máis aló do funcionamento común acompaña o quefacer municipal, é dicir, ademais de entusiasmo deben ter calidades innatas para exercer de punta de lanza fronte aos novos retos que diariamente irrompen no proceso da vida municipal e para o que non vale a improvisación como remedio.

Máis que en ningún outro, a función política neste ámbito é un traballo marcado pola variabilidade e o fraccionamento de funcións e papeis a representar, así como pola descontinuidade e a interrupción de tarefas, un labor  extenuante onde non basta co entusiasmo para afrontar a asidua carga de tensións e decisións difíciles que nunca veñen superadas polas satisfaccións.

Por tanto, para que as entidades locais pasen a cumprir unha función efectiva como administracións transparentes e de proximidade  á cidadanía, non vale nin  a intencionalidade nin a mediocridade, é necesario dar un xiro radical á situación, afrontando un cambio real que mude de raíz o actual formato de política municipal, substituíndo a anacrónica representación duns cargos institucionais máis preocupados por satisfacer o seu  egocentrismo, que por facerse receptores das demandas sociais e dar solución aos problemas dunha veciñanza sumida nunha precariedade galopante.

Para o desempeño da  xestión municipal non basta co  voluntarismo característico de outrora , pois a complexidade inherente dos asuntos que os entes locais afrontan na actualidade require dos políticos locais non só intuición, esforzo e dedicación, senón tamén unha correcta comprensión e solvencia de todo aquilo sobre o que deben decidir, coa finalidade de poder resolver eficientemente, obxectivo imposible cando a  impericia, a falta de coñecemento ou o  amateurismo, son un impedimento  para obter os resultados pretendidos.

Difícil está canalizar a situación  no  Concello que de ser vangarda e referente do municipalismo durante  un cuarto de século, actualmente sofre un  proceso  de regresión  sen precedentes, pois aínda que desde sempre  a esquerda no seu conxunto sumou máis votos que a dereita, esa aritmética electoral non foi impedimento para que o PP con só o apoio dun terzo dos votos fixésese reiteradamente co bastón de mando da Alcaldía, e  todo porque entre os teoricamente progresistas pesou máis a  bastardía política que a responsabilidade democrática. 

Unha actitude afastada de todo código de conduta de quen non puxeron reparo  algún en quebrantar os seus compromisos electorais sen importarlles o máis mínimo a repercusión da  súa indolencia nos directos afectados.

Por tanto, aos  inimigos da esquerda na localidade non hai que buscalos entre os votantes, tendo en conta que    o apoio electoral cara ao progresismo mantense inalterable co paso do tempo; onde realmente radica a  descapitalización  da esquerda no municipio, é na total ausencia  de integridade  dunha boa parte do sector dirixente que a conforma.

Nesta tesitura a ninguén debe estrañar  a  condescendencia mostrada  por esta oposición  de aparencia  ante o flagrante delito do rexedor,  que foi cazado a noite das eleccións ao volante en estado de embriaguez, triplicando a taxa de alcol permitida; un disparate, cuxos adversos efectos sobre a condución son incontestables, como indiscutible  é a súa fulminante saída do cargo, pois un delito penal de tamaña  gravidade  polos riscos inducidos e o desprestixio institucional repercutido así o esixen, porque inxerir alcol e despois conducir é incompatible co desempeño de calquera responsabilidade pública.

Non cabendo por tanto o artificio de darse de baixa  no partido, nin tampouco  dulcificar os feitos  como  subterfuxio  para  manter  a continuidade no cargo, probabilidade de todo punto inaceptable porque a súa soa presenza  menoscaba o prestixio da  institución democrática que indebidamente  segue a presidir.

De non asumir a  renuncia voluntaria e dar por resolto tan  lamentable episodio,   mais alá do ambiguo e desaxeitado formato da  reprobación, é cando a oposición debe exercer o seu papel  de maioría real forzando o seu desaloxo do Goberno municipal, utilizando para ese efecto  o  resorte legal ao seu alcance, é dicir a obrigada Moción de Censura que a situación esixe como  única e exclusiva vía de emendar a situación e de correspondencia  coa  maioría electoral   que lles elixiu.

Quitarlle ferro ao  tenebroso delito da  alcoholemia do señor Alcalde   situándoo na esfera da súa vida privada  non pasa de ser un atallo para a evasión,  debido a que  nunha  sociedade democrática os cargos públicos electos, ademais de estar suxeitos ao cumprimento da legalidade, son responsables politicamente ante os cidadáns tanto polos seus comportamentos públicos como privados.