Máis cloacas

Pablo Iglesias líbrase por pouco da imputación, pois xa o estaría  de non ser pola blindaxe que lle reporta a súa condición de  aforado, circunstancia que  obrigou  ao  xuíz da  Audiencia Nacional Manuel García Castellón como instrutor do “caso Dina”  a inhibirse e  pedir ao Tribunal Supremo como competente en materia  que o  investigue, ao entender  que o líder de Podemos  e vicepresidente segundo do Goberno podería incorrer en tres delitos: revelación de segredos, danos informáticos e, o máis importante, denuncia falsa.

No seu escrito de remisión o maxistrado  aprecia que Iglesias utilizou o procedemento de maneira  capciosa para obter vantaxe electoral a propósito de que as súas acusacións eran  apócrifas, o que de xeito evidente é  indiciario que mentiu en sede xudicial, engadindo respecto diso  que a propio intento  instrumentalizou politicamente a situación  mostrándose como «vítima» dunha cacería política orquestrada polas «cloacas do Estado», co obxectivo de obter rédito nas urnas,  actuando  para iso “con temerario desprezo cara á verdade”

Pola súa banda desde Podemos  non “dan crédito” á petición  do xuíz  contra quen “carismáticos dirixentes” maioritariamente comunistas arremeten  publicamente utilizando  proclamas incendiarias,  que por  mimetismo asociado  non tardaron en facerse   extensivas na redes sociais  ata tal nivel de hostilidade  que o propio maxistrado en defensa da súa integridade  viuse    na obrigación de denunciar os  ataques  inseridos  tanto en Twitter como en Facebook.

Sendo por iso que a Garda Civil atópase inmersa na  investigación iniciada para o efecto  por supostas  ameazas de morte vertidas na rede contra o maxistrado, onde varios  usuarios fixeron público o seu propósito  de dar co seu domicilio coa finalidade  de consumar os seus desafíos. 

Todo vén indicar que desde a dirección da  formación deuse a consigna de utilizar  o  aparataxe   propagandístico como ferramenta  de intimidación  sen  medir  as repercusións do seu alcance,  sendo boa proba diso a intervención protagonizada no estrado da cámara estremeña pola deputada morada Lorena Rodríguez Luceiro que chegou ao extremo de cualificar  o procedemento aberto como golpe de estado xudicial contra o vicepresidente segundo.

Unha saída en tromba    que o único que conseguiu foi   que as asociacións de xuíces ao unísono  saísen en defensa de García-Castelló tras os ataques de Podemos ao maxistrado.

O que non ofrece dúbida algunha  é  que tras  as tan  traídas  'cloacas do Estado'  onde  Iglesias tentou  quitar partido tras a súa comparecencia no caso Dina,  hai seis  anos de 'cloacas' internas da formación violeta,  que son o factor causante  do    galimatías que actualmente  mantén Podemos coa xustiza,  sen que a opacidade  imposta pola súa Executiva, deixe transcender  a gravidade do que se coce no seo da organización, formando parte desta ofensiva  o cambio  inducido no  seu “Código Ético” para evitar que os dirixentes «imputados» teñan que dimitir; unha blindaxe deseñada expresamente  para consolidar unha nova “caste” ao obxecto de ampliar  a impunidade do novo gremio de intocables.

A gran maioría  dos  membros do  núcleo fundacional de podemos  estaban  disociados da liturxia comunista , sendo este un aspecto que mudou no substancial  ao ser  purgados na súa totalidade,  e  remplazados  en substitución por Montero, Mayoral e Del Olmo que provenientes  da Unión de Mocidades Comunistas de España  UJCE marcáronse como  obxectivo preferente  infiltrar o comunismo nas filas de Podemos, sen máis regra de conduta  que a resultante  de impoñer  o seu propio dogma político, o que derivou nunha desvalorización ética sen precedentes  que desatou á vez unha caída electoral irreversible pois á vista das  nulas expectativas de reactivación  todo vén indicar que estamos na antesala  da súa disolución.