Adeus ano de triste lembranza

Que o ano 2020 pasará a historia como o ano da pandemia e da continuidade política a nivel galego, quedou referendado nas eleccións pasadas. Feijoo volveu a gañar e nada novo se alvisca polo horizonte galego.

Por Manuel H. Iglesias | Ourense | 05/01/2021

Todo camiña segundo o previsto. E si mo permiten, Galicia  esmorecendo na tristura dunha sociedade que envellece e  perde peso político  a nivel de Estado. Quizais o máis salientábel  de todo é  que,  despois de máis de 12 anos no poder, anuncia que queren poñer en marcha o Banco de Terras. Cuestión un tanto curiosa, pois primeiro opuxéronse a el, e despois de moitos  anos caen da burra de que é preciso.  Outra novidade é que o BNG deixou atrás un tempo pra erguerse como primeira forza da oposición capitaneado por unha muller que, aínda que sae das filas da UPG, parece traer un vento novo.

O alcalde de Ourense, Gonzalo Pérez Jácome, pousa coa figura do Neno Xesús | Fonte: DEMOCRACIA OURENSANA

Se falamos da provincia, nada salientabel hai que ensinar. Máis ben ó contrario,  pois,  cada ano que pasa, somos menos habitantes e non hai nin un só proxecto político nin empresarial que anime  e osixene o estado decadente destas terras   do interior; terras  que van á cola   en todos os índices económicos e sociais desta comunidade e do Estado.

Referíndome ó concello da capital  o espectáculo é dramático e  ó mesmo tempo vergoñento. Tratarei de explicar as razóns desta afirmación.  Dos 27 concelleiros 24 censuran ó alcalde. Mais, pola oposición vergoñenta dos populares, non se pode presentar unha moción de censura, pois esta  ten que ir asinada polo menos por 14 concelleiros. Do contrario non é admitida a trámite. E despois das declaracións de Jácome, este señor pensa seguir sentado na cadeira ate o 2023. E nesas estamos. Mentres, paradoxas da política, hai acordo do PP, DO, e PSOE pra repartírense as dedicacións exclusivas e seguir cobrando das arcas públicas.

A institución municipal nunca pasou unha crise semellante; crise que desprestixia á cidade e que dinos que non hai ética nin nada de nada, pois tanto o alcalde como o resto do triunvirato somente están pra cobrar e vivir a vida. E os populares axudan a que unha situación podreza por non deixar que a lista máis votada acceda á alcaldía.

Mentres os cidadáns agardamos que  alguén fale do PXOM, do Plan termal, do estado calamitoso dos parques e xardíns, dos servizos caducados,   da desaparición da cultura e a  banda de música, de que non hai mantemento dos servizos públicos, etc.  Eso si, uns poucos  maniféstanse con bandeiras contra a lei de educación ou aplauden  o manifesto  ultra, e pola contra  esquecen esta dramática situación do Concello. Menuda panda de aspirantes a representar á cidadanía.

Nada se pode sacar onde nada hai. Onde nin existe un mínimo de dignidade. E a pregunta salta axiña: que pasa nesta cidade onde as chamadas forzas vivas non falan nin se pronuncian con un comunicado público?  Ben sei que, coa pandemia, resulta máis complicado mover á xente para esixir solucións. Mais pregunto: os cidadáns temos  que aturar que, por mor de intereses partidarios e de non perder o poder,  sigamos nesta situación esperpéntica.
En fin, con este panorama tristeiro e sombrizo, afrontaremos un novo ano e  esperemos que apareza algunha luz que alume nesta escuridade, pois nunca se pode camiñar sen esperanza.   Camiñemos pola vida sen medo  e que o 2021 traia mellores novas  pra todos.