Un estudo da USC descobre a causa da formación dos cavernomas cerebrais

A falta das proteínas STK24 e STK25 está detrás da orixe dos cavernomas cerebrais, malformacións vasculares cun aspecto similar a covas ou cavernas que aparecen durante o desenvolvemento cerebral. Isto é o que vén de desvelar o proxecto ‘Identificación e testado de dianas para malformacións cerebrais vasculares’ dirixido polo investigador da USC Juan

Zalvide.

Así, o persoal investigador do Laboratorio de Bioloxía Vascular do Centro Singular de Investigación en Medicina Molecular e Enfermidades Crónicas da USC (CiMUS), co apoio da iniciativa 'Sumo Valor', profunda nestas malformacións dos vasos sanguíneos do cerebro que forman grandes espazos (cavernas) no canto de tubos dentro do cranio. “Fórmanse moitas veces porque falla un xene dos chamados CCM, pero non se sabe exactamente como ese defecto nun xene fai que se desenvolva a enfermidade”, apuntan dende o equipo investigador.

“O noso descubrimento mostra que as dúas proteínas STK24 e STK25 son importantes

nese proceso, o que nos permite coñecer mellor que é o que falla nas células dos cavernomas e pode axudarnos a descubrir novos tratamentos para elas”, explica Juan Zalvide. “Ata a data desenvolvéronse varios modelos celulares que reproducen moitas das características das que forman esas malformacións; con todo, o seguinte paso relevante de fronte ao desenvolvemento de tratamentos farmacolóxicos é utilizar eses modelos para identificar moléculas específicas aos que estas células alteradas sexan máis sensibles que as células sas, para poder usar esas moléculas como fármacos”, engade.

ALTERNATIVA Á NEUROCIRURXÍA

A meta consiste en atopar moléculas que, no futuro, permitan desenvolver fármacos cos que tratar estas malformacións cerebrais, trastornos que ata a data só son abordables mediante neurocirurxía. Estas malformacións cavernosas cerebrais vasculares e evolutivas ocorren aproximadamente nunha de cada 200 persoas, caracterizadas por densos acios de capilares dilatados de forma irregular, que poden causar manifestacións neurolóxicas variables tales como convulsións, cefaleas non específicas, déficits neurolóxicos focais, outros trastornos transitorios ou progresivos e hemorraxias cerebrais.

Co aspecto dunha amora pequena, evolucionan e ocasionan problemas no cerebro e na medula espinal. Estas malformacións, cuxo tamaño pode variar dende dous milímetros ata varios centímetros de diámetro, poden ser hereditarias, aínda que na maioría dos casos as

malformacións aparecen por si soas. Na actualidade, só poden corrixirse con cirurxía,

que non é aplicable en todos os casos, e, neste sentido, o persoal investigador do CiMUS pretende avanzar noutras alternativas moito menos invasivas e con menor risco, como a terapia con fármacos.