Absolto o único procesado pola estafa a unha veciña de Pontevedra que contratou un hacker para eliminar unhas fotos
Fora condenado polo xulgado como "cooperador necesario", pero a Audiencia Provincial revogou a sentenza inicial.
Por Europa Press / Redacción | PONTEVEDRA | 01/08/2023 | Actualizada ás 17:15
A Audiencia Provincial corrixiu a sentenza do Xulgado do Penal Número 1 de Pontevedra que condenaba ao único procesado como "cooperador necesario" da suposta estafa a unha muller que contratou a un hacker para que eliminase unhas fotos súas que aparecían en Internet.
Na devandita sentenza considerábase probado que, en agosto de 2020, a muller contactou por Whatsapp cunha persoa a través dun número de teléfono que aparecía na páxina 'milanuncios.com' coa finalidade de que alguén, que se ofrecía como hacker, eliminase unhas fotos súas.
O suposto hacker mantivo unha conversación con ela na que, sinalaba o fallo do xulgado, "aparentando que lle ía a solucionar o problema, logrou que lle fixese varias transferencias a un número de conta do que era titular o procesado, en concreto dúas de 120 euros e catro de 178 euros.
Ademais, apúntase que o seu interlocutor logrou que ela lle facilitase o número do seu cartón e as claves de autorización das operacións, realizando así 15 cargos por importe de 170 euros cada un na conta bancaria da que era titular.
Así, o xulgado concluía que dispuxo, en prexuízo do seu lexítimo titular e mediante sucesivos reintegros, das cantidades recibidas, ata un total de 3.502 euros; e condenaba ao procesado a un ano de prisión e a indemnizar á muller coa mesma contía que lle foi detraída en total (os 3.502 euros).
A AUDIENCIA REVOGA O FALLO
O home condenado recorreu e a Audiencia deulle a razón e revogou o fallo do xulgado cuestionando o que se dá por "feitos probados" e co argumento, que recolle unha sentenza de maio deste ano, de que a inicial ten "un importante déficit de motivación".
"Parece que nos atopamos ante un deses supostos de estafa piramidal na que o autor material real escóndese a través de chanzos intermedios para conseguir o desprazamento patrimonial mediante o erro que produce a existencia dun engano previo e o enriquecemento propio á conta do patrimonio alleo. Entre eses chanzos intermedios áchanse os que no argot policial denomínanse muleros, persoas que, a cambio dunha remuneración, préstanse a facilitar as súas contas correntes nas que reciben ingresos de terceiros que, inmediatamente despois, retiran das súas contas e entregan á persoa que os contratou", remarca.
E engade que os muleros "deben ter o coñecemento ou, polo menos, a sospeita fundada de que o diñeiro que reciben nas súas contas provén dunha actividade delituosa previa, aínda que non coñezan cal foi a concreta mecánica utilizada polo autor material". "Quenes así actúan cooperan co autor na defraudación patrimonial", especifica.
Con todo, a Audiencia contrapón que neste caso "non consta a relación que puidese existir entre o autor material e o recorrente a quen se condena por cooperación necesaria, non desprendéndose tampouco dese relato o coñecemento ou a sospeita razoable por parte deste de que o diñeiro que está a recibir na súa conta procede dunha actividade ilícita".
