Desmemoria autonómica en La Sexta?
O venres día 7 de decembro o programa La Sexta Columna emitiu unha reportaxe sobre os corenta anos de autonomías no Estado onde Galicia a penas foi tratada.
Por Galicia Confidencial | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 09/12/2018 | Actualizada ás 17:56
O estado das autonomías cumpriu corenta anos. Para falar sobre isto e as últimas polémicas nacidas arredor da figura dos autogobernos, La Sexta realizou o venres día 7 de decembro un programa especial titulado “La Crisis de los Cuarenta” dentro do espazo La Sexta Columna presentado por Antonio García Ferreras. Tratouse o feito histórico que podía estar detrás de cada unha das reivindicacións autonómicas que pediron no seu día territorios como o galego, vasco, catalán, castelán e os demais.
O curioso foi que o caso galego apenas foi tratado, só mencionado dúas veces e de maneira moi puntual. Nos primeiros minutos mencionouse que Galicia si tiña aprobado o seu proxecto de estatuto durante a II República. Uns minutos máis adiante, o profesor Carlos Río da Universidade de Comillas, mencionaba, tamén de pasada, que o Estado das Autonomías fora concibido para as nacionalidades históricas de “Cataluña, País Vasco y de forma más moderada, Galicia”. A partir de aí, non se menciona máis. Iso sí, o guionista só cualificou como “comunidades históricas” Euskadi e Cataluña. Pero curiosamente, engadiuse ao desenvolvemento do programa o caso andaluz.
Este caso foi un dos máis extensos do programa, que profundou nas raíces reivindicativas de Andalucía sobre a súa autonomía. Seguidamente, o caso castelán e leonés entrou nas explicacións do programa. Desde o desexo de moitos leoneses (tando da provincia de León, como Zamora e Salamanca) de non entraren na que logo sería Castilla y León, e que o programa definira como “un contrapeso aos cataláns”.
Seguiron co caso vasco-navarro e o cántabro. Navarra como comunidade foral que decidiu no seu día non formar parte do que agora é Euskadi e os sentimentos que actualmente viven nese lugar. No caso cántabro, as raíces e desexos da que fora provincia de Santander en Castilla la Vieja para ser logo Cantabria.
A cuestión é que o caso galego só foi tratado desa maneira, por riba, moi por riba. Dicir tamén que o caso vasco tivo menos tempo que o catalán e este menos que o andaluz. Pero aínda así, non se explica unha posible desmemoria con respecto ao proceso autonómico galego. Escasa importancia?
