Divorcio Social

Pois ben, algo semellante acontece cando os cidadáns perden a confianza nas institucións e organizacións que conforman a sociedade actual. Vexamos:  vivimos nun estado social que, en teoría, controla ás isntitucións económicas, pois ese control é un aval social que lle dá  garantía e solvencia diante os cidadáns. Pero cando, co paso do tempo,  nos  damos  conta de que neste país a mentira e o engano son algo que acontece a cotío, un cae na evidencia  de que tal control non existe, ou  a entidade controladora, pensemos no Estado, é, no mellor dos casos,  burlada ou simplemente enganada.

 

Esto acontece hoxe cando se fala da banca. Non hai moito tempo a  banca española  era a máis solvente coñecida. E o banco de España  e outras entidades así o afirmaban. Agora toda esa verdade, lanzada aos catro ventos, convertiuse nunha grande mentira. E diante de tal mentira ningunha institución nin goberno son capaces de pedir responsabilidades. Desta maneira o novo rexidor de Bankia di que el non ven a mirar ao pasado, ven a xestionar o futuro. O presidente do Banco de España cala, e  o goberno que preside o Sr. Rajoy  dalle cartos á esa banca (máis de 24.000 milónns de euros)  pero tampouco quere mirar para atrás nin esixir responsabilidades. E mentres, os xestores de tal desaguisado, xubilanse con millóns de euros por facer unha xestión negativa e escandalosa. E así poderíamos seguir e seguir. 

Pois ben, voltando ao argumento inicial da pérdida de confianza, os cidadáns xa perdimos a pouca  que nos podía transmitir un goberno que recorta e  nega os cartos para os servizos públicos básicos, que recorta en investigación, en sanidade e no ensino  e que lle dá  miles de millóns á  banca para sanear unas entidades adicadas, ate hai pouco tempo,  a investir na economía especulativa. Unhas entidades que se adicaron a mal invertir os cartos dos aforradores e agora piden a axuda do pai Estado para fuxir da bancarrota. 

 

E así, dun xeito case normal, os cidadáns estamos a piques de non crer nesas institucións que  teñen que ser garantes da solvencia das entidade económicas. Pero, está visto que, no país do “Lazarillo de Tormes” todo está en venda; todo vale, por eso sempre gañan os pillos.  E aquí aplícolle outro dito que se escoita con suma frecuencia e que eu rexeito rotundamente,  dí así:   “no  país dos lobos hai que oulear coma eles.”  Triste lección lle dan, nos dan, aos cidadáns os responsables das institucións que teñen que ser controladoras e  garantes da solvencia  das entidades financieiras.

 

Vivimos momentos colvulsos na economía deste país, vivimos momentos nos que son moi necesarias as explicacións acompañadas dunha boa didáctica e dunha gran ética para ser  convincentes; para  clarificar conductas e pedir  responsabilidades. Agora, o goberno dalle cartos a esgalla a entidades bancarías. Si a cousa vai ben,  estas  volverán ás mans privadas, e os cartos prestados xa veremos se son devoltos ou non. Vivimos nun tempo no que nos tocou socializar as perdas. Pero a pregunta que temos e a seguinte: ¿E cando hai gañancias  tamén se socializan estas? Non. Cando hai  beneficios estes nunca se socializan. Para chegar á Moncloa o Sr. Rajoy falou de claridade e información. Lembremos “al pan pan y al vino vino” E agora todo se volta silencio e escuridade.  E volvo ao pricipio do comentario. Cando un membro da parella perde a confianza no outro está preto o divorcio. Pois ben, debido a falla de confianza nas institucións do Estado, os cidadadáns estamos a piques de divorciarnos dunhas institucións que non cumplen co seu cometido e dun goberno  que  nega a información que precisamos pois imos ser os pagadores dos erros dos que agora fuxen coa bolsa chea de euros.