Esperando a volta á normalidade

O Covid 19 irrumpiu nas nosas vidas sen avisar e deixounos case espidos e indefensos. A súa chegada esnaquizou todos os plans que tiñamos para iste 2020 e veremos se a cousa queda neste ano ou vai pra moito máis adiante. E nós, inxénios e un chisco cretinos, pensabamos que eramos, por pentencer á vella Europa, os mellores do mundo mundial, e dimos contra unha realidade que nos meteu o medo no corpo.

Por Manuel H. Iglesias | Ourense | 01/05/2020

Tíñamos unha das mellores sanidades do mundo,  estabamos no grupo dos paises mellor dotados e moitas cousas máis que non merece a pena mentar. Pero algo inesperado desbaratou todos os plans previstos  e, como mínimo, obrigounos a aprazar moitas cousas  para setembro, e xa veremos se pode ser nesas datas ou non. Con todo, si  seguimos a fala popular, habería que dicir que; os homes poñen e Deus, ou a natureza, dispón. Mais neste momento, que cada quen pense o que lle pareza, e que o faga segundo a súa forma de ver os aconteceres.  Pero o certo é que  todos camiñamos pola vida un tanto desnortados, pois sabemos que estamos nas máns da ciencia e tamén do bo uso que dela se faga.

Un home con máscara na crise sanitaria do coronavirus. María José López - Europa Press

Mais, o que si é certo é que nunca noutra nos vimos. E, como en todas as partes do mundo, andamos uns e outros a dar paus de cego e sen ter claro como saíremos desta lea  tan mortífera.

Segundo todo indica nas estadísticas que manexa o goberno  imos a comezar a desescalda e esta será asimétrica. Pero a desconfianza camiñará rente a nós e, por moito que tentemos normalizar a vida diaria, xa non volverá a ser como  antes da chegada do virus.

As festas, actos culturais, eventos deportivos, actos relixiosos, enterros, e un longo etc,  terán que ter axustes  para a  súa realización. E  unha lea  de actividades que  quedaron  pospostas veremos se se poden facer ou si terán que ser  suspendidas indefinidamente.

E no medio desta lea, buscando unha alternativa, a tecnoloxía abriu portas para paliar as carencias dalgunhas  actividades como é o caso da música a traves das redes sociais. Pero  non é o mesmo o virtual que o directo.  O calor que transmite o directo, a socialización, e o contacto entre os humanos non o pode sustituir a  técnica proxectada  nun plasma.

Igual acontece co pedalear na bici estática ou camiñar  nunha cinta. Todo iso  non é comparabel con andar  entre as ábores e sentir o  cheiro das flores  escoitando os cantos dós paxariños.  Tampouco é o mesmo sentarse nun banco na Alameda ou no Posío a falar cos amigos, que estar horas e horas diante o plasma  tragando imaxes ás veces enlatadas e pouco edificantes.  
Os seres humanos somos fondamente sociais e precisamos  a conversa, o exercició a interacción e iso a día de hoxe esta vetado.

O Covid 19 obriganos a tomar medidas que poden modificar fondamente a nosa forma de de estar e compartir.  E iso marcará un antes e un despois desta pandemia. Polo que  teremos que cambiar os nosos hábitos e costumes que practicamos dende sempre, e o reto non é pequeno.
En fin, esperemos que todos os actos aprazados se poidan realizar en futuras  datas,  e a normalidade volva ás nosas vidas, pois os desexos de recuperar o  latexar economico, cultural e social é moi grande. Asi que, moito ánimo e adinte que desta sairemos.