Benvido ó circo

O asunto é que a frase non ten desperdicio, pois sinala claramente que, a día de hoxe, o que acontece na corporación local ten unha grande  semellanza  a dun espectáculo circense un tanto chocalleiro que nos leva visualizar unha representación do  esperpento Valleinclanesco. Con todo,  o máis tristeiro desta cuestión é que, quen dixo esta frase pertenceu ó grupo de goberno  e, polo tanto, ó partido que pactou hai un ano e pico  con Jácome. E, a día de hoxe,  por vontade dos  cidadáns, é o grupo que ten nas súas máns desbancar ó alcalde da poltrona municipal.

 

Os ourensás vivimos dende hai un tempo un desacougo e un despretíxio da  vida politica  do concello.  Pois a día de hoxe  hai grupos que, por mor de non perder parte do poder, prefiren que o circo se manteña  no tempo, aínda que sexa a custo  do debilitamento da isntitución e da inexistencia de goberno. 

 

O triunvirato que se atrincherou no poder soamente pensa no seu salario e vive   aferrado a poltrona camiñando con respiración asistida. Polo que hai que  porlle solución  a un grave porblema presentando unhas moción de censura coa suma  dos votos da forza máis votada.  Por eso, mentres os populares  non asinen co grupo maioritario a mentada  moción que poña na alacaldía á lista máis votada, seguiremos tendo circo ou comedia  cos tres divos desafinando e enlamando o nome da cidade. Ben é verdade que parece que as conversas comezaron e hai que esperar  pra ver en que rematan.

 

Ourense cidade e provincia camiñan neste mundo  cara a desetización en todos os  parámetros sociais. Na polítca a ética xa finou hai moito tempo. Así  cidade e provincia  camiñan cara o  desprestíxio institucional e naide se dá por enterado. Todas as forzas vivas amosanse pasivas e viven no eterno silencio como si non existira o problema. Ou sexa:  nin están nin se lles espera. 

 

Benvido ó circo señor concelleiro. Benvido a ise espectáculo bufo  onde xa non queda vergoña e os artistas soamente pensan en salvar o seu pelexo. E mentres, todos os ourensás, diante iste espectáculo,  non pasamos da crítica na casa ou nalgún bar, e escoitamos esas voces rancias que din: Todos che son iguais, tratando de calmar o cabreo. Mais caendo na rateira de mesturar e enmerdar todo, cando sabemos que a culpa de ter que aturar esta situación é soamente dos populares, e por extensión da  inxenuidade de moitos votantes. De pena.