Precísase unidade e luz na escuridade

O cambio de hora no equinocio que lle dá a entrada o outono anuncia un tempo no que a luz devece por seren os días máis pequenos. Desta meneira, case sen decatarnos, entramos na estación das saudades onde as lembranzas xermolan con máis forza que noutras datas do ano.

Por Manuel H. Iglesias | Ourense | 11/11/2020

Comparte esta noticia
A noite gánalle espazo ó día  e todo parece máis escuro e incerto. Por iso, semella que o optimismo decae axudado pola  pandemia que hoxe  nos invade. Deste xeito todos os plans que se matiñan para o futuro máis inmediato están sometidos a unha continua  provisionalidade.  E a luz que sinale a fin do tunel non se alvisca.
 
Vivimos temos  de incerteza e desasosego. Vivimos unhas datas  nas que todo revirouse amosándonos  a realidade, pois nin eramos tan fortes, nin tiñamos tantos recursos  pra afrontar o que nos viña enriba. Mais a iso hai que sumarlle que estamos  nunha sociedade onde  todos podemos pensar e opinar o que nos peta. E iso permite a protesta dos que nunca están dacordo; dos que non colaboran; dos que aparecen como  negacionistas que non ofertan nada máis que a barbarie e o desorden. E si esto ven  alentado por grupos que difaman e difunden noticias e trolas  que só axudan a aumentar a  incerteza e o  desorde social,  o tema lévanos a matinar que poden voltar tempos escuros e irracionais onde as libertades estiveron sometidas ó capricho de sanguinarios caudillos.
 
Todos sabemos que hai sectores empresariais  que o están a pasar moi mal. Sectores que, por mor de decisións do poder,   non poden desenvolver o seu traballo por iso teñen dereito á protesta pacífica. Mais resulta moi negativo  que grupos políticos, anden a aproveitarse do que é unha pandemia mundial pra sementar  inquidias, desconfianzas e mentiras.  E, o que é peor, pois fanno  sen propor ningunha alternativa.  Mais  animan a manifestarse e indirectamente a alentar  o desorde.
 
Nefasto traballo fan os  que chaman a saír á rúa para pedir libertade. Como se neste país hobera censura e estiveramos nunha ditadura. Desfacer  todo, cargarse o mobiliario urbano, rachar escaparates,  asaltar comecios e  apoiar algaradas sempre foi moi sinxelo, ao igual que iresposabel.  Pouca luz teñen estes persoeiros e ningunha os seus seguidores.  Pouca ou ningunha solidaridade teñen  co resto da sociedade que sí garda as normas.
 
En fin, no tempo que merman os días  e a noite gaña espazo, precisamos con urxencia ter sosego  e afrontar unha situación que vai pra lonxe. E témolo que facer  sen mentiras piadosas, e con propostas positivas que conxuguen manter a economía e a saúde;  pero fuxindo desas minorias radicalizadas, que alentadas por grupos radicais, aproveitan todas as crises pra crear caos, sen ofertar ningunha solución á situación presente. Concluíndo: precísase unidade política e social e luz pra sair da escuridade na que hoxe nos atopamos.

Transeúntes pasean con máscaras pola Coruña no día 41 do estado de alarma pola crise sanitaria do Covid-19 onde tan só están permitidos polo momento os desprazamentos para empregados de servizos esenciais, aqueles que non poidan teletr. M. Dylan - Europa Press - Arquivo
Transeúntes pasean con máscaras pola Coruña no día 41 do estado de alarma pola crise sanitaria do Covid-19 onde tan só están permitidos polo momento os desprazamentos para empregados de servizos esenciais, aqueles que non poidan teletr. M. Dylan - Europa Press - Arquivo
Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Manuel Herminio Iglesias Natural de Seixalbo, concello de Ourense 1949. Diplomado en Maxisterio (Ciencia Humanas) e Música. Comprometido coa labor social, cultural e política, fundou diversas asociacións. Foi, dende xuño do 2009 ate xuño de 2011 concelleiro de Infraestruturas, Mobilidade e Perímetro Rural no concello de Ourense. Preside dende o ano 1997 a Asociación Cultural Agromadas. www seixalbo.com