Pero, houbo diálogo social?

Neste senso faise bo o dito: primeiro pegas o golpe e logo pides falar. O que ven a ser algo así como,  lavar a cara  sen máis pretensión que dar unha imaxe de tolerancia distinta;  unha imaxe   que troque a faciana dun goberno que actuou e actúa contra os máis débiles dunha maneira dura e carente de sensibilidade social.

 

Moito choveu dende que se aprobou a reforma que iba crear emprego axiña, e  trouxo máis paro que nunca. Por iso sorprende que,  neste momento os medios digan que, Rajoy reúne a sindicatos e patronal para relanzar o dialógo social. Cousas veredes, pois coa gran  patronal non facía falla que se reunirá pois, sen estar  esta presente, facía o que ela quería. Co que a pregunta diante este xiro inesperado salta á vista: pero houbo  dende que goberna o PP dialogo social? A contestación é negativa.

 

Cabería logo facerse outra pregunta: a  apertura, despois do que choveu, dun dialgo cos sindicatos implica que a reforma laboral foi un fracaso? Pois parece que sí, dado que esta soamente permitiu que aumentaran os ERE, pois  podíanse  facer sen intermediación  da Administración e sen xustificación algunha. 

 

Con todo o que leva caído sobre os asalariados  dende  que a reforma laboral  dos populares está en marcha,   o tema do dialógo hai que collelo con suma precaución.  Polo que  parece que estamos diante unha estratéxia para trocar a imaxe negativa e pouco dialogante do PP.  E como andamos en  precampaña das europeas, hai que mudar de cara. Ou sexa: quitar a faciada de dereita dura e intransixente, e trocala  por outra máis centrista, disposta a pactos, posiblemente minúsculos, pero que amosen un poder disposto a acordos políticos en temas laboráis. Ou sexa, primeiro puño de ferro (recortes de dereitos laborais, privatización de servizos públicos,  recortes en prestacións básicas, etc) e agora luva de seda. 

 

Asi son as cousas da política. Agora é preciso dar unha imaxe, aínda que á gran maioría dos cidadans sigan a sofrir a carestía de productos básicos como a enerxía, reducción de salarios, suba de impostos indirectos e un longo etc,. Iso nada importa pois, o que neste intre se necesita e cambiar a faciana autoritaria por outra que sexa máis aberta e dialogante.

 

En fin, imaxes para a galería ou fogos de artificio. No fondo sairá aquelo que dí: que todo troque para que todo siga igual ou parecido. Claro, coa   desculpa do mal menor e coa aquiescencia case obligada dos sindicatos. Espermos e vexamos o  que acontece.