Polo que viven sumidos nunha teoría que nada ten que ver coa realidade social que practican, nin coas demandas de moitos cidadáns que cando escoitan trocar de sistema, preguntan trocar ¿para que sistema? Polo que parece que a diferenza entre esquerda e dereita soamente existe en reivindicar a gratuidade dos servizos públicos e pouco máis. Reivindicacións teóricas incapaces de propor algo novo sustentable economicamente e que teña visos de futuro. Ou sexa, reformas do sistema racionais que non empobrezan a maioría social e melloren a calidade dos servizos públicos.
Hai uns días tiven a oportunidade de asistir a unha intervención da representante do PNV, Partido Nacionalista Vasco Izaskun Bilbao eiqui en Ourense. Nela a dirixente lembrou algúns dos argumentos que os adversarios políticos lanzan contra a COALICIÓN POR EUROPA na que participa a forza galega Compromiso por Galicia CxG. Durante a súa intervención, dixo, dos autodenominados exclusivamente de esquerdas que, é moi frecuente escoitarlle a estes que a formación galega alíase cos grupos da dereita, esquecendo que a denominación de esquerda moitas veces non implica garantías para o mellor funcionamento das cousas a nivel social. Exemplos hai dabondo para ilustrar o que afirmo. Polo que deu unhas pinceladas das políticas sociais que realizou e realiza o PNV onde goberna; remarcando que esta foi a primeira forza que en Euskadi puxo en marcha un salario social e os presupostos participativos e progresistas con máis gasto social do Estado. Isto que dixo acredítano os números e a calidade dos servizos como a sanidade e a educación, co mellor ratio de profesionais por habitantes; baixos niveis de fracaso escolar e o maior número de titulados superiores en especialidades técnico científicas de Europa.
Pero insistiu; mentres en moitos lugares do Estado con corporacións denominadas de Esquerda o ladrillo creaba a burbulla inmobiliaria nós, no pais vasco, investíamos en tecnoloxía, en I+D. Tamén apoiábamos as cooperativas e a industria, e agora, coa chegada da crise, temos o 50% menos de paro que no resto do da península, e uns servizos públicos tan bos ou mellores cós dos países de centroeuropa. Isto é o que nos entendemos por políticas sociais. Isto é o que entendemos por progresismo e por políticas para todos os cidadáns. Nós non fixemos obras suntuosas e inútiles como se fixeron en moitos lugares do Estado. Obras que agora son cargas para as administracións no mellor dos casos, e disparates inútiles nos que se enterraron os cartos públicos.
O debate que ven dado pola definición entre esquerda e dereita maiormente é un enfrontamento dialéctico ficticio e trucado; pois non é necesario definirse exclusivamente de esquerda para facer políticas sociais progresistas que afecten a gran maioría social dun pais. Se a caso, o que é necesario, e facer unha política social intelixente a longo prazo cunha grande dose de didáctica e pedagoxía social. Se a caso é necesario abrir á participación da cidadanía as organizacións políticas, á transparencia e sobre todo a ética na forma de gobernar as institucións. Pois, a cidadanía, entende moi ben as mensaxes razoadas e percibe claramente cando se goberna con sentidiño, de cando se fala por falar baixo amparado en vellas etiquetas sen contido e que por si mesmas nada valen.