Propostas laborais?

A pregunta poñía en dúbida si a  sociedade ten que ser solidaria  ou non cos doentes, e polo tanto deben ser atendidos pola seguridade social. Tales afirmacións e propostas lanzadas ó vento  poñen en cuestións principios existentes que ate agora na  sociedade occidental non estaban en cuestión.  Camiñamos, paso a paso, cara un modelo social que, no fondo, ademais de ser sumamente  clasista, pretende pór en práctica  a caridade como elemento de solución a problemas, e deixa de lado  o que debera ser  de xustiza. E evidencia que veñen tempos nos que  a frase de  sálvese que poida e como poida, cada día esta máis de actualidade.

 

Ben sei, que o liberalismo levado á máxima expresión reclama o deixar facer sen norma e tamén  que o Estado  liberal quere eliminar todo tipo de intervención solidaria entre as persoas. Quen manda soamente  é o  empresario, pensan. E para elo cantas menos leis mellor. Agora que se fala de recuperación económica, cuestión que está por ver,  decatámonos que ter un emprego xa non é unha forma de vivir. E unha forma de resistir, de ir tirando malamente.

 

A fonda crise que vivimos no mundo occidental, xunto coa chamada globalización económica pon sobre a mesa novos retos. Pero a nosa sociedade  está facéndonos a todos máis insolidarios e egoístas. A substitución das pequenas empresas por grandes multinacionais, e os empresarios familiares por consellos de administración onde, soamente se fala de números e non de persoas, deshumanizou máis o sistema económico actual. O sistema capitalista, con   gran esforzo dos traballadores, que tamén son consumidores, trouxo moito desenvolvemento nos últimos cincuenta aanos. Pero chegou o momento da crise, e todos andamos un tanto perdidos sen norte nin sen  saber que camiño tomar. E nese contexto tan incerto onde, se non se medra e se consume, a economía e  a roda mundial frea e non funciona, parece levarnos a un canellón sen saída. A falla de globalización de dereitos trouxo a  fuxida  das empresas na procura de man de obra barata.  En fin, o mundo neste século XXI precisa buscar solucións que, sen perder de vista a solidariedade, a humanidade e  que o centro de toda acción é o ser humano, senten as bases dunha sociedade futura máis xusta igualitaria no  básico, e mellor para todos.

 

Pero as propostas insolidarias, liberais sen control do Estado,  clasistas, racistas e mesmo puramente económicas non deben ter cabida  nunha dialéctica que se ten que abrir e que debe aportar solucións dende unha filosofía,  baseada no humanismo social solidario que preserve os dereitos básicos das persoas. 

 

Por iso, a proposta dese señor o que aludín ó principio e a pregunta da autoridade da comunidade de Madrid, téñenme un tufo rancio que soa liberalismo insolidario e aproveitado.