Por Manuel H. Iglesias | Ourense | 01/02/2016
Iste sería o que moitos lle diríamos a quen presidiu o goberno do Estado e agora está na interinidade do mandato. Por iso cando escoito falar das preocupacións e das valoracións negativas que fai Rajoy sobre as demais forzas políticas, penso que, quen non foi capaz de presentar unha proposta de goberno seria que vaia máis alá da súa visión de política partidaria, non vale para seguir presidindo o goberno. Entendo que a renucia, a medias, que non o retiro da vida política, é unha estatéxia unicamente partidaria. Unha máis, para quen contan máis os seus propios intereses e os do seu partido que os dos conxunto dos cidadáns. Polo tanto, o do ben dos españois non é nada máis ca unha falacia e unha escusa para tratar de gañar tempo.
Con esta situación un tanto curiosa, por non dicir extraña e pouco responsable, veremos como se resolve a segunda volta de consultas e a quen manda o Monarca formar goberno. Confeso que non me gustaron as formas do sr. Iglesias hai uns días, case anunciando o nome dos ministros e dando por feito un acordo, sen falar cos grupos cos que quere acordar.
Pero, cando as cousas non camiñan e nin se moven, alguén ten que darlle un empuxon e axitar o asunto. Está claro que rematou o tempo das maiorías absolutas, e un sector moi maioritario de cidadáns reclaman reformas e unha ética política nova. Mais os dirixentes da dereita cóstalle asumir que se queren gobernar teñen que rexenerarse, é teñen que mover ficha. Máis, con todo, parece que, no seo dos populares, iso de momento non está previsto, pois mover ficha no PP implica apear do machiño a moitos prebostes, facer un lavado no partido, e asumir que non soamente son eles os que teñen dereito a gobernar. E todo iso, sen ameazar indirectamente ós que pretenden formar unha maioría alternativa para gomernar, con aquelo de “temos a maioría absoluta no Senado ou podémonos entender en certas autonomías”.
En fin, cando, o que pretende ser director da orquesta, nin arre nin xo, ou si o prefiren nin pra diante nin pra atrrás, todo indica que os intereses persoais e partidarios están por riba dos xerais e iso é o que está a pasar hoxe. Polo que deduzco que, baixarse do carro do poder, mete medo e arrepío.