A agonía do rural

Dende  a entrada na Unión Europea sempre se falou da necesidade de articular e mellorar a vida do noso rural para frear a perda de poboación. Foi unha constante esta teima pero, salvando a excepción  do bipartito, ningún goberno da Xunta asumiu iste problema como propio, e o rural, especialmente na nosa provincia, agoniza.

 

Non hai moito tempo Feijoo o presidente dixo que esta ía ser a lexislatura do rural galego. Mais o paso dos días indica que as verbas están  valeiras e ocas. Non teñen sustancia nin contido. Todo  é unha falacia.

 

A desertización humana  das nosas vilas, pobos e aldeas está á orde do día. E con ela a caída de   servizos que lle daban sentido a vida fora das urbes. Primeiro foron desaparecendo as casas cuarteis da Garda Civil, logo as sucursais bancarias, despois  a venda de billetes e servizos de comunicación ferroviaria e ultimamente serán os cativos servizos transporte por estrada.

 

E con iste panorama a xente fuxe do rural cara as vilas grandes e cidades. Así  as aldeas quedan valeiras e todo é un ermo onde campa o xabarín. 

 

Mais  dende o poder político ninguén toma iniciativas lexislativas para modificar incluso a estrutura agraria da propiedade  das terras, e  sentar as bases para unha explotación racional que modernice e reavive as zonas que anos atrás tiveron vida e produción. 

 

E como a perda de servizos segue, en  agosto os transportistas dos autobuses interurbanos din que deixarán de facer os servizos, xa escasos, a moitas vilas e zonas do rural ourensán. O argumento é que non hai xente que as use. Mais se non nos falla a memoria, hai menos de dez anos a Xunta prorrogou as licenzas a estas liñas a cambio dunha rebaixa no transporte escolar, cando xa  o transporte interurbano estaba en precario.  Polo que a pregunta salta axiña: a caso os nosos gobernantes non sabían xa que o transporte  necesitaba unha boa reforma integral?

 

Mais sabedores de que o tema da decadencia do  rural precisa dunha actuación política conxunta que o valorice, o goberno  da Xunta vese  incapaz de tomar iniciativas que vaian nesa dirección. 

Algo semellante pasa no tema do transporte arredor da cidade das Burgas. Alguén entende que os concellos limítrofes á cidade non teñan transporte urbano e que os autobuses da cidade se lle  impida  ampliar os seus itinerarios e coller xente en san Cibrao, Pereiro, Toén, Barbadás, etc. Pois iso non se arranxará mentres a Xunta non habilite unha lexislación que posibilite a ampliación dos buses urbanos  a ises concellos, pois a competencia é exclusiva dela. 

 

En fin, a perda continua de servizos e a non aposta por manter o asentamento con futuro  da xente nestas zonas da nosa terra, levará a Galicia a unha desertización humana e a dependencia  de vivir do sector  servizos e dunha precaria industrialización. Claro,  desaproveitando a riqueza e as posibilidades que a natureza nos dá. Pero, para que iso non aconteza, hai que crer no país, nas súas xentes e crear as bases para que o rural se poida modernizar e ter futuro. De momento non parece que dende Compostela se tomen en serio este reto.  E mentres, o rural agoniza.