Venezuela, Venezuela

Coa polémica que hai sobre o pais do caribe entre detractores dun réxime populista e ditatorial e os que o ven como unha revolución positiva e un modelo a seguir, véñenme á memoria lembranzas dunha conversa que hai uns anos mantiven cun parente da república Dominicana, e tamén das discusións cunha profesora na escola de Maxisterio de Ourense anos hai.

Por Manuel H. Iglesias | Ourense | 07/06/2017

Comparte esta noticia
A profesora en cuestión afirmaba que a situación xeográfica e climática  tiña unha fonda influencia  na xente á hora enfrontarse á vida. Pois as persoas  que vivían nas zonas próximas ó ecuador e preto dos trópicos, por atoparse nun clima benigno, non actuaban  diante as necesidades vitais igual  que as persoas que habitan  nas zonas mornas  e frías do planeta. Pois  nestas  as estacións do ano están moi marcadas;  son moi diferentes e teñen rigores duros que hai que superar. Polo que, estas xentes,   tampouco necesitan sacrificarse nin someterse á disciplina do traballo como se entende nas zonas  tempradas,  e iso é un dato importante para comprender aspectos e modos de vida na America central.
 
O parente dominicano,  diante a pregunta das razóns  polas  que na mesma illa, Haití vivía na miseria total, e os dominicanos tiñan un nivel de vida  moito mellor  cós seus veciños, respondeume  que Haití  fora o primeiro pais da zona en liberarse da colonización e do escravismo. Pero que, a ausencia dunha clase medía, e a toma do poder polas xentes menos preparadas levou ó pais a un goberno que mal administra a súa miseria. E de seguido recomendoume a lectura dun libo de Isabel  Allende: La isla bajo el mar, onde se pode entender a historia haitiana. 
 
Logo, non hai moito tempo, topeime en Vigo cun matrimonio de galegos que volveran de Venezuela. E falamos do país,  de como vivían alí e tamén das  razóns de volver a terra.  Comentáronme  que, dende a chegada de Chavez o poder, no seu discurso político  sempre culpaba de todos os de afora  dos males do pais: Así o colonialismo, os americanos e os galegos que tiñan negocios,  eran  os causantes do mal; eran uns saqueadores. A propia idiosincrasia das xentes, e o discurso no que a ausencia de autocrítica polos erros propios, prendeu nun sector importante,  e segundo me contaba a muller,  moitos  cidadáns miraban mal ás persoas doutros países que tiñan alí negocios. Co que milleiros de galegos estano a pasar moi mal nese pais a día de hoxe.
 
Pois ben, estas cuestións e outras,  xunto coa inseguridade vital e xurídica,  a distancia de clases,  e ó  vivir nun país potencialmente rico, pero que case nada produce, salvo vender petróleo,  son   factores importantes a ter en  conta á hora de pronunciarse sobre o que alí  acontece.
 
Con todo, e sen entrar nesa disputa dialéctica inútil sobre o que, para min, é un fracaso de goberno,  sorpréndeme negativamente que parte das forzas políticas galegas esquezan a defensa dos nosos emigrantes e, pola contra, defendan a un señor que manipula a xustiza, burla os resultados electorais e pretende facer unha constitución con participación asemblearia excluíndo ó parlamento electo. E xa,  no cumio do disparate,  chama á poboación chavista  a defender  coas armas  as súa veleidades.
 
Mal camiño leva o asunto cando unha parte da poboación ignora os resultados electorais e pensa en manterse no poder a golpe decretos amparados pola forza da represión. Mal camiña un pais, onde non se respectan os resultados nas urnas. Mal camiña un estado sen seguridade xurídica e vital. Pois, as melloras sociais no mundo sempre viñeron do traballo,  do  entendemento, do pacto social e da creación de emprego. E diso seica andan escasos a día de hoxe os venezolanos. Pois parece que non hai espazo para o diálogo e o acordo. Por iso   e digo Venezuela, Venezuela.

Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Manuel Herminio Iglesias Natural de Seixalbo, concello de Ourense 1949. Diplomado en Maxisterio (Ciencia Humanas) e Música. Comprometido coa labor social, cultural e política, fundou diversas asociacións. Foi, dende xuño do 2009 ate xuño de 2011 concelleiro de Infraestruturas, Mobilidade e Perímetro Rural no concello de Ourense. Preside dende o ano 1997 a Asociación Cultural Agromadas. www seixalbo.com