Franqueira como referente

O que foi o creador  dun grupo empresarial aberto ás xentes do campo e tamén alma mater  dun partido político que  pretendía un galeguismo aberto e interclasista, que xogaba a ser goberno nesta terra, aparece agora como referente e creador de vida nun mundo rural hoxe agónico.

Os avatares da vida, e as xentes que quedaron despois da morte deste home, truncaron un proxecto que, de terse mantido no tempo outro galo cantaría na nosa historia política.

Pero estamos onde estamos, e mirar o futuro case parece desalentador. Uns, os que  consideran o nacionalismo como o seu patrimonio exclusivo,  sempre están facendo reformas para poñerse acorde cos tempos. Claro, reformas que non van mais alá de trocar as maiúsculas polas minúsculas do logo. Pulido de Chapa e pintura sen entrar no fondo da cuestión. Outros, nados despois da ruptura de Amio,  perderon a voz no camiños da corte madrileña e agora son callado do Sr. Iglesias.  E outros,  lembran o que foron, máis cando tiña que facerse ver e seguir na loita galeguista,    pasáronse  con armas e bagaxes ás poltronas dos populares.

E isto, de non mudar, é o que teremos por un longo espazo de tempo ate que vaia chegando a maduración e deixar a longa adolescencia partidaria duns e doutros  para  pasar a unha unidade básica que permita camiñar cara un futuro mellor co que hoxe se alvisca.  

 

Nestes días,  cando se cumpren cen anos do nacemento dun mestre ourensán que viu e intuíu o futuro poñendo se mans á obra,  é cando deberíamos  valorar o que se perdeu e o que parece que será moi complicado recuperar: un galeguismo práctico e pracmático que poña os intereses da terra por díante dos partidarios; un galeguismo creativo e non endogámico que fuxa da única visión esquerda dereita como  camiño da suposta redención. 

 

Non hai moitos días Quintana, o que foi vicepresidente,  dixo  errados van os que so intúen que o camiño está na loita esquerda dereita... e seguiu: O importante nesta terra é eliminar os vetos para poder producir, para deixarnos desenvolver, para crear riqueza, para controlar a nosa riqueza e poder ter poder político na mesa onde se discuten e deciden as cuestións importantes do Estado.

 

Poucos foron os homes que crearon empresas mirando cara o sector primario; poucos foron as persoas que creron no valor e potencial do  noso agro. 

 

Pois ben, agora que todo está tan difuso; que todo o rural esmorece  e que hai unha  ausencia de líderes políticos  que crean na terra, lembremos a figura de Franqueira e reflexionemos sobre o noso futuro,  pois compre que haxa moitos homes, como o mestre de Razamonde, que unan forzas  para erguer esta terra; para pór en valor  a riqueza natural que temos  e que hoxe, maiormente, é pasto das silvas e fogar do xabarín.