O conformismo como meta

A oposición, sen optar por unha postura catastrofista, pero si realista,  puxo por riba da mesa datos  que  indican que, de non ser que recurramos a carencias e promesas incumpridas como a da Ap-9 e outras, o equipo que preside Nuñez Feijoo nada ten que presentar.

Pero, o máis chamativo do debate foi o tempo adicado a falar de Catalunya e o arredismo, aparcando afondar nos  graves problemas e retos que ten a nosa terra.

 

Pois os número que se agochan intencionadamenrte, son realmente escandalosos. E mentres se mira para outro lado, ou o presidente pensa en ubicarse en Madrid, se cadra como ministrro,  mentres eiquí todo camiña á deriva, e por moito que prediquen e publiciten, nada mellora. Si nos oito anos de Feijoo ningún problema serio  se afrontou con seriedade, agora na terceira leixlatura, a  que il mesmo bautizou como a do medio rural, todo sigue igual que denantes.

 

Por aquelo de sacar  á luz uns números,  direi que segundo o voceiro Leiceaga, Galicia ten 80.000 persoas menos que no ano 2009; Tamén, dende esa data, fuxiron de Galicia, mellor emigraron buscando un futuro laboral, 130.000 mozos e mozas. Outro dato curioso é o referido o número de ocupados, ou sexa persoas traballando, pois hai 121.000 menos que no 2009; e non falemos do desequilibrio entre defuncións e nacementos, 31.473 mortos o ano fronte 18.952 nacementos. Ou da desertización humana do do rural; do desemprego e tamén da precariedade.  En fin, a retahila sería realmente longa. Polo que parece que, o desvio para falar doutros asuntos políticos foi premeditado e intencionado. Falar do veciño e dos seus asuntos, das súas debilidades e  incluso das empresas que se deslocalizan fora de Catalunya, toda unha estratexia deseñada para entreter ó persoal. Claro  obviando  que en Galicia hai máis de duascentas empresas deslocalizadas que prefiren cotizar en Madrid, para que logo digan que estamos subsidiados;  ou das  que fuxen para Portugal, cuestión que parece non ter importancia.

 

Triste debate foi o deste ano. Tristes os argumentos de quen goberna  e que sempre fala dun futuro  mellor que está por chegar, pero que non se atisva. Triste argumentario de quen sempre promete  melloras que non se ven nin se esperan. Por iso, as  preguntas están por riba da mesa: pra que sirve o goberno se non afronta os grandes asuntos que temos que arranxar? Pra o que son as competencias propias de Galicia se non se exercen? A sensación é que moitos están  no poder  para pasar o tempo e facer carreira política fora da terra.

Triste é o futuro de Galicia. Pois  diante iste presente, percibir que quen nos goberna sigue instalado na compracencia, no autobombo e no ir tirando para ver se mentres escampa.   Con todo o dito, parece que é o que hai, pois a sociedade sigue amornada, calada, e cada vez con máis incertidume  cara o futuro. E parece que  non se decata de que camiñamos cara a nada sobre todo nesta provincia  e tamén no resto do país.

 

Por iso digo, que o conformismo e triste  e desalentador. E sobor de todo cando  cando os gobernantes viven no conformismo.