Tempo bo e tempo malo

Atrás quedaron os días nos que, en case todas as casas, había un calendario a modo de libriño ou un  taco  no que, ademais dos días, santoral,  festas e refráns,  anunciaba o tempo que teríamos durante o ano en curso. 

 

Pero os tempos mudan e, a medida que a nosa sociedade  evolucionou partindo do  sector primario  cara o sector servizos e o industrial, todo foi distinto e moito máis complexo. Agora falar do tempo parece que é algo semellante a contrapor dous termos antagónicos anos atrás inexistentes: o bo e o malo.

 

Agora xa non vale preguntarlle a quen supostamente entende  do asunto. Pois recibimos a información precisa por moitos medios. E aquelo de preguntar: ¿Qué tempo haberá mañá? E esperar unha resposta, despois  de mirar cara o ceo, xa pasou de moda. 

 

Vivimos, dito sexa de paso,  no tempo dos satélites e, incluso, con demasiada insistencia, anúnciasenos que mañá a temperatura baixará ou subirá un grao. Así, ben informados,  sabemos  a roupa que temos que poñer ou se levar ou non paraaugas. Mais, o que me chama a atención nestes anos de tanta técnica e modernidade, é o comcepto do que se entende por bo tempo. Pois a medida que a vida vinculada o sector primario perdeu fuelle e tomaron corpo  outros sectores,  incluíndo o turístico, o que se entende por bo ou malo tamén mudou. Por iso, agora considérase tempo bo cando non chove e mellor se fai unha tempreratura case de verán. Esquecendo, ilusos de nós,  que tamén é preciso que chova e que cando iso acontece tamén é bo tempo. 

 

Trocou o que entendemos  por bo tempo. Impuxéronos un  comcepto novo  artellado soamente para favorecer ás empesas turísticas e de ocio,  esquecendo o sector primario e o que produce a terra, que é o soporte principal da nosa economía. Agora, visitar o rural todo en ermo parece máis un modelo de diversión que velo como un  elemento produtivo para a sociedade.  Agora, todo parece distinto e non nos decatamos de que estamos errados ate que veñen uns meses sen chover e os nosos regatos van secos,  os encoros están en mínimos, e a natureza resíntese. Agora, cando a grande maioría defínese como ecoloxista e fala e fala, pero soamente ve o sector primario como se fose exlcusivamente un lugar para excusións e diversión, xurden moitas preguntas que hoxe carecen dunha resposta convincente.

 

En fin, todo muda, e como vivimos nesa voráxine publicitaria ate pensamos que si chove temos un tempo moi malo. Por iso,  sería bo que entendéramos que a terra sen auga porá en moitas dificultades e perigos a nosa existencia e que é preciso que chova e, porque así sexa, non hai que falar de mal tempo.

 

Cando vivia o sr. Arturo, il coas súas parrafadas e retranca falaba do tempo e todo o mundo entendía que o tempo tamén era bo cando chovia mainamente  dez ou quince dias seguidos. Pois os    regatos tiñan que rebordar e cantar. Agora se chove un par de días  xa estamos aburridos e falamos de mal tempo.  Que errados vivimos.