Música enlatada

A verdade é que non chegaba dabondo con  que na maioría dos concursos televisivos e programas  con actuacións musicais fixeran uso e abuso deste xeito de presentarnos os grupos e as súas cancións. Se non que, no festival de Eurovisión tanén síguense  os mesmos pasos ou sexa:  acompañar ós cantantes coa música  que xa está gravada.  A tecnica actual ten moito de fantasía teatreira  e polo tanto nestes asuntos  hai moitas posibilidades  que permiten a  simulación da realidade. Esta maneira de presentarnos a música  é un tanto fraudulenta e  debo afirmar que a discrepancia é total, aínda que os que lle poñen voz, actúen en directo. Pero os acompañamentos son enlatados ou pre fabricados por empregar un termo case industrial pero actual, e iso restalle valor ó espectáculo.

 

Non hai moitos anos puden comprobar que, na maioría dos programas musicais incluíndo os televisivos, todo o que escoitamos foi  elaborado nun estudio  facendo as correcións cos programas  informáticos correpondentes. E así a  capacidade artística e dentro dela, os matices que lle dan sabor a unha interpretación, pasa  case a desaparecer, e a música en directo ó caixon do esquecemento. Vamos que, como foi o caso do festival eurovisivo, estamos díante un karaoque de grandes dimensións.

 

Recentemente asistin a un concerto de música onde os interpretes  simulaban que tocaban, e todo ía con normalidade ate que se foi a electricidade. Eles pararon e cando estaban falando empezou a música a tocar de novo e eles nas pavías. Todo un espectáculo e un ridiculo. Despois, tempo máis tarde, soupen que hai empresas que fan arranxos para orquestas das pezas do momento. Claro, tes que dicirlle cantos son os membros da orquestra e que isntrumentos teñen, e iles prepárano a medida do que pides. Logo ti pos a voz e os acompañantes  fan o paripé no escenario.

 

Por iso, se tivera que destacar algo no festival eurovisivo último, sinalaría unicamente a actuación  fora de concurso de Salvador Sobral, Caetano Veloso e o pianista. Pois eles si tocaron e fixérono todo en directo e ademais moi ben. O demaís, as outras cantigas, todas foron acompañadas con música enlatada toda semellante ós espectáculos de discoteca ó que se asemellou o festival. 

 

En fin, tristes tempos para aqueles que preparan un concerto; que estudían horas e horas para tocar en directo; e que  se emfrentan diante o público  sabedores de que un pode enganarse ou esquecerse dunha pasaxe. Que matizan e lle dan color ás interprtetacións, etc.  E digo triste, pois ás veces a música enlatada da o pego pero non é máis ca  un fraude en toda regla. Pero atención: fraude  ó que nos estamos habituando.