Xogando cos sentementos

Se miramos cara o pasado, lembraremos que, cando o PP gañou as primeiras  eleccións nas que se  desaloxou do poder da Xunta o bipartito, decatámonos que, daquelas, a campaña basouse en axitar os sentimentos dos electores.  Cales foron os elementos determinantes que lle deron o deputado da maioría o PP. Pois, xunto a unha campaña continuada de desprestíxio que  algún medio escrito fixo,  as cadeiras que se mercaron para o despacho de Touriño, o coche do presidente, a foto de Quintana no iate dun empresario galego e o baile do vicepresidente cos maiores. Houbo  algún feito  racional que discutira propostas politicas ou económicas? Non.  
O certo é  que, os asuntos  elexidos, asuntos  que  logo se engrandeceron na propaganda electoral e nos  actos políticos,  foron  determinantes para acadar o obxectivo da victoria dos populares: teu un deputado máis. Pois o suposto gasto abusivo e o despilfarro  nuns asuntos concretos, fixeronlle moito dano a quen daquela gobernaba.  Cal foi a estratexía que se seguiu? apelar ós sentimentos dun sector pequeno dos electores que actúan por impulsos máis que  por racionalidade.

Pois ben, dez anos despois,  e con medios técnicos moito mellores cós que daquela  había, o perigo nos proceso electoral volve de novo. Xogar cos sentimentos da xente e  lanzar bulos nas redes sociais é a estratexía. Quedando moi relegado o debate racional das propostas políticas e económicas.  Desta manenira aparecen temas que chegan o corazón dos cidadáns, pois  escoitamos: España rómpese;  é unha traizón ós mortos; maus manchadas de sangue; traidor a España; que os emigrantes nos invaden, mil persoas case foron asesinadas por ETA, tantas como ós eiquí presentes; ou conmigo ou contra min,  e un longo etc.  Mensaxes que se din coa intención de chegar  o sentimento das persoas e axitar os  máis fondos anhelos ou pór en cuestión temas básicos como a seguridade das persoas na vida ordinaria.

En fin, esta é a compaña que  hoxe temos. Estás son a ristras de frases meditadas que se lanzán para un consumo rápido que fuxe da racionalidade, pero que axitan a un sector social pouco dado ao pensamento meditado e reflexivo.

Xogar cos sentimentos, marxinando ou agochando as propostas intersadas dos grupos de poder,  sempre foi unha habilidade dos grupos conservadores. Grupos  que agora repiten con moita insistencia a modo de mantra ises eslogans. Pois  saben que lles poden dar o éxito.
Con todo,  nestas campañas onde se xoga exclusivamente cos sentimentos dos electores,   banalízanse,  desprestíxinase e radicalizanse  os procesos e, en consecuencia, devalúase a democracia.