O Supremo confirma a condena do home que matou á súa nai e incendiou o seu piso en Oroso: 22 anos e medio de cárcere

O Tribunal Supremo confirmou a condena de 22 anos e medio de cárcere que a sección primeira da Audiencia Provincial da Coruña, de acordo co veredicto do Tribunal do Xurado e que foi ratificada posteriormente polo Tribunal de Xustiza de Galicia (TSXG) impuxo ao veciño de Oroso que matou á súa nai e incendiou o domicilio familiar en xuño de 2021. O acusado foi considerado culpable dun delito de asasinato, concorrendo a circunstancia de aleivosía, e dun delito de incendio con risco para a vida ou integridade física das persoas, de menor entidade, concorrendo a circunstancia atenuante de reparación do dano.

Na sentenza, que confirmou o alto tribunal, considérase probado que o condenado aproveitou que a súa nai estaba en cama para asfixiala utilizando unha peza de roupa, probablemente unha camiseta, que enrolou no seu pescozo e apertou, durante uns minutos, ata causarlle a morte. Tras acabar coa vida da súa nai, segundo o fallo, procedeu a prender lume ao domicilio. O Tribunal do Xurado considerou probado que o acusado, "de forma deliberada e para eliminar a posibilidade de defensa da súa nai", atacouna por sorpresa, na cama, "aproveitando que se atopaba baixo os efectos sedantes da inxesta de Lorazepam", así como que a chamada de alerta ao servizo de emerxencias 112, avisando do incendio, "contribuíu de maneira relevante a que os danos do incendio non fosen maiores".

Os maxistrados do Supremo consideran que se contou con indicios probados e non con meras "probabilidades", que o Tribunal explicou por que a suma dos indicios determinan a condena, no seu caso, así como a solidez e concatenación deses indicios que son apuntados. O motivo do recurso de casación centrábase en sinalar que se incumpriu o precepto constitucional da presunción de inocencia, algo que, segundo argumenta o Supremo, "non pode estimarse o motivo de ningún xeito, porque parte exclusivamente da disidencia, expondo que esta análise da racionalidade da valoración probatoria debeu levar doutro xeito para abrigar a absolución, cando existiu proba concorrente e de cargo".

Edificio do Tribunal Supremo | Fonte: Alejandro Martínez Vélez - Arquivo