Artigos de Mariña Pérez

Presos dun relato autorizado

Somos previsibles e cíclicos. A crise do coronavirus non fai senón confirmárnolo. Calquera mudanza nos pon medo. Nada do que nos sucede hoxe está exento de ter sido narrado ou fabulado anteriormente. Con moita certeza, xa o deixou escrito Zweig, Mann, Camus, Orwell ou Boccaccio. Unha ollada aos clásicos abonda para sentirnos coma o hámster na roda.

Fatalidade de turismo

Será que vivimos no século máis exhibicionista ou que o viaxeiro pasou do elitismo de Stendhal ao simple voyeur de clase media que mide a vida en megapíxeles. Non é un fenómeno galego senón universal.

Brocéliande, Esmelle e Froxán

Amar o bosque é signo de riqueza, de cultura interior. Alén do evidente recurso económico, o monte arrequece tamén o noso espírito. É ben coñecida a relación que garda a arte coa natureza, adoito reflectida nas múltiples intervencións artísticas en espazos boscosos, sexa desde o eido da literatura, a escultura, a música, etc.

Políticas e estilos

Antes de se decidir polo seu novo peiteado (ese Bob curto que despexa noca, pescozo e alma) Letizia (perdoen a confianza, eu que sei...) ensaiou cun falso short Bob; é dicir, antes de dar o salto e cortar os seus cabelos, probou a recollelos para ver cal sería o efecto Real. Digamos que ensaiou unha simulación de melena curta en diferido con raia lateral e viu que non a vilipendiaban demasiado as lurpias maiores do reino. Entón cortou.

Lector Zuckerberg

Esa estraña relación entre o mundo das palabras e o diñeiro. O mecenado. A dubidosa sombra dos dereitos de autor.

Duplicados

Seica xa o di o feng shui, tan atento ao fluxo negativo do Qui. O número dous é inexacto, por si só non exemplifica a realidade, ten que desempatar, aclararse. Disque a dualidade crea dúbida e incerteza, pero nós, tan teimudos coa duplicidade, levámola ata as súas últimas consecuencias. Comezando pola linguaxe, non pode ser doutra maneira.

De esqueletos e memorias

Por máis voltas que lle dou non atopo outra explicación que non sexa a puramente comercial. Refírome a localizar e identificar exactamente os restos de don Miguel de Cervantes. Xa é sabido que repousan no mosteiro das Trinitarias tal e como el desexou. De onde procede esta ansia por detectalos e identificalos a través do xeorradar? Podémolo tomar coma un alarde da ciencia, a verdade é que individuos soterrados con artrose e mans lesionadas pode habelos a ducias, dadas as circunstancias daquela época. Dise que o propio Cervantes tivo que fuxir de España antes de que a xustiza lle mancara a man como castigo por quedarse con parte dos impostos que recadaba…

Memoria románica en Pesqueiras

Arte, maxia, teatro, máscaras. Escenografía galega. Entre o mito e o ritual. A ilusión ancestral de reproducir o que se desexa, darlle forma, cor e corpo a aquilo que mellor nos representa. Se o pinto talvez o posúa. A teatralidade fronte á morte e a desaparición.
Mariña Pérez Rei Mariña Pérez Rei é unha escritora amiense afincada na cidade de Santiago de Compostela. Licenciada en Filoloxía Hispánica e en Filoloxía Galego-portuguesa, actualmente exerce como profesora de Lingua e Literatura Galega no Ensino Secundario. Entre a súa obra publicada destaca a poesía e a novela curta. Tamén colabora en xornais e revistas con artigos de opinión. No ano 2005 acada o premio de poesía Eusebio Lorenzo Baleirón polo libro Fanerógama e comeza a publicar. No 2006 obtén o Premio Manuel Lueiro Rei de novela por Canícula, editorial Sotelo Blanco. No 2009 publica o libro de poesía en edición limitada e artesanal: Apuntamentos para un cuarto confuso e cambiante, na editorial Bourel. Un ano despois publica o libro de poesía Paquidermo na editorial Bubela co que ingresa na corrente filosófico- poética do sentimental-ISMO, e nese mesmo ano obtén o premio de relato de aventuras Antón Avilés de Taramancos coa narración Costa necrópole. Escenarios para deslembrar, publicada na editorial Toxosoutos. No 2011 participa nas antoloxías de poesía sentimental-istas da editorial Bubela e colabora co grupo musical Loaira.