O lehendakari Urkullu revolucionou o galiñeiro político coa súa proposta de profundar na plurinacionalidade. A idea é moi atendible e, con ela, el érguese sobre a plana mediocridade española, alérxica aos grandes temas. Nunha democracia (que España nunca da chegado a ser) unha discusión constitucional debería verse non como un apocalipse senón como un exercicio de comunicación humana nunha comunidade política (comunicación e comunidade, tan vencelladas, Aristóteles). Pero nesta España polarizada e sen sentido común, non se ve así.